Αναζητά την ελευθερία της έκφρασης, γιατί έχει την ελευθερία της σκέψης. Θέλει να αλλάξουν πράγματα στον κόσμο γιατί μπορεί να αλλάξει πράγματα στον εαυτό του. Θέλει να χρησιμοποιεί το μυαλό του όχι ως… δοχείο για γέμισμα, αλλά ως φωτιά για άναμμα. Ο Κωνσταντίνος Καζάκος έτσι μεγάλωσε. Αυτό του έμαθαν οι γονείς του: να μη φοβάται να λέει τη γνώμη του και να παραδέχεται τα λάθη του.
Παιδί ζωηρό και ατίθασο, ο Κωνσταντίνος μεγάλωσε σε ένα υγιές περιβάλλον, με πολλή αγάπη και τρυφερότητα. «Οι εικόνες των παιδικών μου χρόνων είναι όμορφες πολύ: ξεγνοιασιά, παιχνίδι, σκανταλιές, πολύ θέατρο. Υπάρχουν όμως και εικόνες πολύ έντονες», θυμάται ο γνωστός ηθοποιός και μουσικός.
Ηταν το 1973 που οι γονείς του Τζένη Καρέζη και Κώστας Καζάκος πρωταγωνιστούσαν στη θρυλική παράσταση το «Μεγάλο μας τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Παράσταση που αρχικά κατάφερε να περάσει από τη λογοκρισία, κρύβοντας δεκάδες μηνύματα κατά της δικτατορίας. Ετσι, η σύλληψη των Καζάκου – Καρέζη δεν άργησε να έρθει. «Στην εποχή που παιζόταν το “Μεγάλο μας Τσίρκο” και γίνονταν όλα αυτά στο θέατρο, ήμουν μπροστά όταν ήρθαν στο σπίτι οι ασφαλίτες και πήραν τη μάνα μου και τον πατέρα μου. Θυμάμαι επίσης, αν και τεσσάρων ετών τότε, το Πολυτεχνείο. Με είχε ο πατέρας μου στους ώμους του και ήμασταν μέσα στο Πολυτεχνείο. Εσκαγαν δακρυγόνα, φωνές, χαμός. Είναι έντονες αυτές οι μνήμες μου», περιγράφει ο Κωνσταντίνος Καζάκος.
Οι γονείς του προσπαθούσαν ακόμα και στη μεγαλύτερη σκανταλιά του να συζητήσουν μαζί του το λάθος. «Ναι, ήμουν πολύ διάολος. Απαράδεκτα ζωηρός, αλλά όσο μεγάλωνα ηρεμούσα. Ετσι είναι και η φυσιολογική πορεία, πιστεύω. Βλέπεις παιδάκια που από τα πέντε μέχρι τα δεκαπέντε τους χρόνια είναι αγγελούδια, συσσωρεύοντας την ενέργεια και τη φούρια της νιότης και ότααν γίνουν ενήλικες τους βγαίνει η παιδική βλακεία. Πράγματα που δεν έγιναν στον σωστό χρόνο. Στη δική μου οικογένεια η βία δεν είχε θέση. Θυμάμαι μόνο μία φορά έφαγα ένα χαστούκι από τη μητέρα μου. Μιλούσε με την Αλίκη στο τηλέφωνο, το οποίο ήταν ντούμπλεξ. Εγώ κρυφάκουγα για αρκετή ώρα και όταν με πήραν χαμπάρι, την “έφαγα”» εξιστορεί ο γνωστός ηθοποιός γελώντας.
Τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας μετά το διάβασμα, πήγαινε με τους γονείς του στο θέατρο. Ηταν ο φυσικός του χώρος, το σοβαρό «παιχνίδι» του. «Είναι μαγικός χώρος το θέατρο και δεν γλιτώνεις εύκολα απ’ αυτό. Δεν είναι ένας συνηθισμένος χώρος εργασίας. Γι’ αυτό λέμε παίζω θέατρο, παίζω μουσική. Οι τέχνες είναι παιχνίδι. Αν πάψουν να είναι, δηλαδή αν κάποιος σταματήσει να παίζει θέατρο και αρχίσει να κάνει θέατρο, έχει χαθεί πια όλο το πράγμα. Αυτά που κάνουμε οι καλλιτέχνες είναι παιχνίδι. Ενα παιχνίδι πολύ σοβαρό, πολύ μελετημένο, με πολλή δουλειά. Αν πάψει να είναι παιχνίδι, σταματάει να είναι και τέχνη για μένα».
«Ο πρώτος του έρωτας», μας αποκαλύπτει, «ήταν μια ηθοποιός. Ημουν 5-6 ετών και είχα ερωτευτεί μια ηθοποιό από τον θίασο, την Εύα Μπενάτα, που ήταν γύρω στα 22 τότε. Εκείνη με πείραζε, αλλά εγώ ήμουν ερωτευμένος. Μια φορά σε ένα τραπέζι που ήταν όλοι οι ηθοποιοί ήρθε αρχικά και έκατσε δίπλα μου, αλλά αργότερα σηκώθηκε και πήγε δίπλα στο αγόρι της. Είδα εγώ ότι μιλούσε με άλλον και ότι τη φίλησε κιόλας, έγινα θηρίο. Σηκώθηκα και πήγα και της άστραψα ένα χαστούκι. Πληγώθηκα, ήταν ερωτική απογοήτευση (γέλια)».
Η επιλογή του να ασχοληθεί επαγγελματικά με το θέατρο και τη μουσική έγινε σε ηλικία δεκατριών ετών. Η πρώτη φορά που ανέβηκε στη σκηνή ήταν όταν ήταν μόλις δεκαέξι ετών. «Ηταν με τη μητέρα μου στη “Μήδεια”. Δούλευα στο θέατρο, όλο το καλοκαίρι για να μαζέψω χρήματα να πάρω μια κιθάρα που ήθελα. Εστηνα τα σκηνικά και έκανα κι έναν από τους φρουρούς, τα λεγόμενα “κοντάρια” που δεν μιλάνε (γέλια). Είχα όμως άγχος. Ημουν πολύ συνειδητοποιημένος για το τι ήταν το θέατρο: ότι είναι κάτι πολύ σοβαρό, το αντιμετώπιζα με πολύ σεβασμό», θυμάται.
Την πρώτη του κιθάρα την αγόρασε 5.000 δραχμές από το Αιγάλεω. «Την είχα βρει σε μια μικρή αγγελία και πήγα με τον πατέρα μου να την πάρω. Στην αρχή που δεν είχα ενισχυτή, τον έφτιαξα μόνος μου με πράγματα που βρήκα στο θέατρο και στο σπίτι κι έτσι έβγαζα ήχο. Η αλήθεια είναι ότι τότε και στο σπίτι, αλλά και οι γείτονες είχαν δεινοπαθήσει. Επαιζα δυνατά heavy metal και hard rock. Ε, κάποια στιγμή χαμήλωσα και ησύχασαν», λέει.
Η ζυγαριά ανάμεσα στη μουσική και το θέατρο, όταν έπρεπε να διαλέξει τον επαγγελματικό του δρόμο, ήταν σε πλήρη ισορροπία. «Κατάλαβα όμως, ότι αυτό που ήθελα να κάνω εγώ με τη μουσική στην Ελλάδα δεν είχε τύχη και είπα ότι “δεν πειράζει, θα ασχοληθώ επαγγελματικά με το θέατρο που το αγαπώ και θα παίζω με τους φίλους μου τη μουσική που αγαπώ”. Γι’ αυτό και τώρα που πολλοί μου λένε: “Το γύρισες στη μουσική;” τους απαντώ ότι κάνω και τα δύο. Δεν παράτησα ποτέ το θέατρο για να γίνω μουσικός. Απλώς, το κομμάτι αυτό του μουσικού το είχα λίγο στην άκρη. Κάνω είκοσι χρόνια θέατρο. Τη μουσική δεν την έχω χορτάσει τόσο. Με εξιτάρει να κάνω ένα πετυχημένο live και να γουστάρω κι εγώ, να γουστάρει και ο κόσμος. Νιώθω όμορφα. Εκφράζομαι μέσα από τη μουσική μου, από τα τραγούδια μου. Σε καμία περίπτωση, όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι άφησα το θέατρο. Ξέρω ότι η μουσική που παίζω και που γράφω μπορεί να μην έχει ιδιαίτερη θέση στην Ελλάδα, να μην είναι εμπορική, είναι rock, αλλά είμαι εγώ. Συναισθηματικά με ισορροπεί η μουσική, οικονομικά δεν μου δίνει ισορροπία».
«Είμαι εγώ» τιτλοφορείται και το πρώτο album του Κωνσταντίνου Καζάκου, σε κλασικό ροκ ρυθμό. Στο CD συμμετέχουν ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και ο Δημήτρης Σταρόβας, ενώ περιλαμβάνεται κι ένα γρήγορο reggae. Στα περισσότερα κομμάτια τη μουσική και τους στίχους έχει γράψει ο ίδιος.
Τη σύζυγό του, Ιωάννα Μαρτζούκου, τη γνώρισε σε μια φωτογράφηση. « Ηταν μια φωτογράφηση στο πλαίσιο μιας θεατρικής παράστασης και εκείνη, ως διευθύντρια μόδας του περιοδικού, ήρθε να επιβλέψει. Εκεί ήταν η πρώτη φορά που γνωριστήκαμε. Αργότερα ήρθε να δει την παράσταση και βρεθήκαμε με κοινή παρέα για φαγητό. Αρχικά, δεν ήμουν σε καμία φάση να επιδιώξω τίποτα. Μόλις είχα χωρίσει, δεν ήθελα σχέσεις, δεν είχα καμία όρεξη για παντρειές, δεν ήθελα πάλι τα ίδια. Αλλά βρήκα έναν άνθρωπο που μου άρεσε πολύ και δεν μπόρεσα να αντισταθώ», λέει με ένα πλατύ χαμόγελο.
Οσο για το αν υπάρχει το “για πάντα” στη ζωή του; «Το κυνηγάω, όπως όλοι. Θέλει πολλή δουλειά, δεν γίνεται μόνο του».
Στο πλευρό του Ζυλ Ντασσέν
Ο Κωνσταντίνος Καζάκος, μεγαλωμένος σ’ ένα περιβάλλον όπου σχεδόν τα πάντα περιστρέφονταν γύρω από τις τέχνες και το θέατρο, θα έλεγε κανείς ότι το πεπρωμένο του ήταν η υποκριτική. Ετσι τελείωσε το Θέατρο Τέχνης. «Ηξερα καλά ότι και συγκρίσεις με τους γονείς μου θα γίνουν και θα με περιμένουν με… τα όπλα στη γωνία, αλλά από τη στιγμή που αυτό ήθελα να κάνω, δεν λογάριασα τίποτα. Είπα ότι “ας λένε ό,τι θέλουν, εγώ θα κάνω αυτό που επιθυμώ. Αυτό που θέλω εγώ”».
Η πρώτη του επαγγελματική δουλειά ήταν στην παράσταση «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε». Ακολούθησε ο «Θάνατος του εμποράκου» σε σκηνοθεσία του Ζυλ Ντασσέν. Αυτή ήταν η πρώτη του συνεργασία με τον Κώστα Καζάκο, ενώ στη συνέχεια πρωταγωνίστησε σε πολλές θεατρικές επιτυχίες. Αρχικά η τηλεόραση, όπως λέει, δεν του άρεσε. «Δεν είχε σχέση με την καλλιτεχνία, ήταν κάποιες φορές σαν εργοστάσιο, δεν είχε το στοιχείο της τέχνης. Δεν μου άρεσε. Στην πορεία όμως είδα ότι δεν είναι πάντα έτσι και ότι υπάρχουν και καλύτερα πράγματα και από την πλευρά μου ότι μπορούμε να το οργανώσουμε καλύτερα. Να σου πω την αλήθεια, μου έχει λείψει λίγο η τηλεόραση» παραδέχεται.
ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ
1. Αγαπημένος τους προορισμός: «Η Πάρος και η Κέρκυρα, που είναι το νησί της γυναίκας μου και πολλά ακόμα όμορφα μέρη της Ελλάδας».
2. Αγαπημένο ποτό: Τσίπουρο και κόκκινο κρασί.
3. Αγαπημένο φαγητό: Τα πάντα. Δεν μαγειρεύω, αλλά μαγειρεύει ωραία η γυναίκα μου.
4. Τι εκνευρίζει την Ιωάννα στον Κωνσταντίνο: «Η ακαταστασία μου».
5. Εχει μια πλούσια συλλογή από σπαθιά.
6. Αγαπημένες θεατρικές παραστάσεις στις οποίες πρωταγωνιστούσε είναι μεταξύ άλλων: «Ο Βασιλιάς Ληρ», «Ο Θάνατος του Εμποράκου», «Ηταν Ολοι τους Παιδιά μου», αλλά και το «Ναι» στην οποία συμπρωταγωνιστούσε με τον Γιώργο Νινιό.
7. Οπως λέει, αν δεν έβρισκε δουλειά ως ηθοποιός ή ως μουσικός, θα άλλαζε επαγγελματικό προσανατολισμό. «Δεν θα μου ήταν ευχάριστο, αλλά θα προσαρμοζόμουν. Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα».
8. Θα συνεχίσει να κάνει live εμφανίσεις με το συγκρότημά του σε πόλεις της Ελλάδας και τον Μάρτιο θα εμφανίζεται στην Αθήνα.
9. Στο σχολείο ήταν μέτριος μαθητής. «Ημουν του 16. Μια φορά είχα αγγίξει το 17 και ήμουν πολύ χαρούμενος», θυμάται.
10. Οταν ήταν πολύ μικρός ήθελε να γίνει πιλότος.
11. Εκανε για δύο χρόνια μαθήματα κλασικής κιθάρας.
12. Νεαρός ήταν μέλος του συγκροτήματος «Αχτύπητα Φιλέτα».
13. Εχει δύο παιδιά, την Τζένη και τον Ιάσονα.
14. Τα καλοκαίρια του τα έχει συνδέσει με το εξοχικό της γιαγιάς στο Κοκόνι Κορινθίας.
ΡΑΝΙΑ ΤΡΑΓΟΜΑΛΛΟΥ