Τον δικό τους αγώνα εν μέσω της επικίνδυνης πανδημίας δίνουν οι περιπτερούχοι στη χώρα μας, που παραμένουν πιστοί στα πόστα τους παρά τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν οι ίδιοι αλλά και οι οικογένειές τους.
Οι περισσότεροι από αυτούς, εφοδιασμένοι με γάντια και μάσκες -απαραίτητα, πλέον, «αξεσουάρ» της δουλειάς, όπως παραδέχονται οι ίδιοι-, συνεχίζουν να αποτελούν τους συνδετικούς κρίκους στις γειτονιές της πρωτεύουσας αλλά και της περιφέρειας, προσφέροντας μαζί με τα διάφορα προϊόντα τους και τις εφημερίδες, που αποτελούν για τους πελάτες τους απαραίτητο «παράθυρο» επικοινωνίας και ενημέρωσης.
Μέχρι πριν από μόλις λίγες εβδομάδες, εκτός από σημεία πώλησης προϊόντων, τα περίπτερα αποτελούσαν και έναν σταθμό για «ψιλοκουβέντα» με επίκεντρο την επικαιρότητα αλλά και τα νέα της γειτονιάς, όμως πλέον οι στάσεις στα κατά τόπους κιόσκια και ψιλικατζίδικα γίνονται ακόμη πιο σύντομες προς αποφυγή της μετάδοσης του κορονοϊού. Οι ιδιοκτήτες αλλά και οι εργαζόμενοι στα περίπτερα παραμένουν οι «άγρυπνοι φύλακες» της γειτονιάς, παίρνοντας ωστόσο όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία των ίδιων και των πελατών τους. Την ίδια ώρα εξακολουθούν να φυλάνε και τις Θερμοπύλες της έντυπης ενημέρωσης, στερεώνοντας κάθε πρωί με την ίδια σχολαστικότητα τα μανταλάκια για τις εφημερίδες.
Άλλωστε, τα πρωτοσέλιδα αποτελούσαν ανέκαθεν -και συνεχίζουν- όχι μόνο πηγή ενημέρωσης, αλλά και αφορμή για σχόλια με τους τακτικούς πελάτες και δίαυλο επικοινωνίας με εκείνους που βρέθηκαν τυχαία στη γειτονιά. Και, φυσικά, τα περίπτερα εξακολουθούν να αποτελούν την πιο άμεση λύση στις κρίσεις… υπογλυκαιμίας ή στη δίψα μετά τον… «κωδικό 6», που έχει γίνει συνώνυμος της σωματικής άσκησης, αλλά και στη λαχτάρα για μια απλή, ανθρώπινη και αληθινή «καλημέρα», που τείνει να γίνει δυσεύρετη στις μέρες μας.
