Στα προσωπικά του αυτοπροσδιορίζεται ως ένας μάγκας, σαν κι αυτούς για τους οποίους τραγουδούσε κάποτε ο Στράτος Διονυσίου. Στα πολιτικά του φροντίζει να μην πολυενοχλεί τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη για να μην τον ενοχλεί και εκείνος, ενώ έχει την άποψη ότι οι «γκέι υπουργοί», που προσφάτως έγιναν θέμα λόγω του ανασχηματισμού, σίγουρα δεν είναι πιο ικανοί από τους άλλους.
Αυτός είναι ο βουλευτής της Ν.Δ. Κωνσταντίνος Μπογδάνος, που, όπως λέει σήμερα στην «Espresso», η πολιτική είναι για τον ίδιο ένα μακρύ παιχνίδι διαρκούς πίεσης.
Η πανδημία δεν άφησε τον Κωνσταντίνο να χαρεί όπως θα ήθελε το «βουλευτιλίκι»: Ντύνεται, στήνεται μπροστά στο κομπιούτερ και εκεί τελειώνει η καθημερινή κοινοβουλευτική του παρουσία, γεγονός που καθόλου δεν του αρέσει.
Ως εθελοντής αιμοδότης, δεν φοβάται να κάνει το εμβόλιο, φοβάται όμως πολύ τη γλωσσοφαγιά σε σχέση με τον γάμο του, γι’ αυτό είναι φειδωλός στις αποκαλύψεις για τα προσωπικά του.
«Είμαι προληπτικός και πιστεύω στο κακό το μάτι και στη γλωσσοφαγιά» λέει ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος, που στις 6 Ιουλίου του 2019 παντρεύτηκε τη δημοσιογράφο Ελένη Καρβελά, τη «νούμερο ένα» σύμβουλό του, όπως διατείνεται ο ίδιος.
Ο βουλευτής της Ν.Δ., που θαυμάζει τον Βασίλη Βασιλικό, με τον ίδιο τρόπο που θαυμάζει και τον Στράτο Διονυσίου όταν ακούσει το «Ποιος το είπε για τους μάγκες πως χαθήκανε; Ποιος το είπε πως τα τρένα τους πατήσανε;», θα σηκωθεί σίγουρα να το χορέψει.
Πώς κρίνεις την κυβερνητική διαχείριση του κορονοϊού; Πολλοί μιλούν για «χάσιμο της μπάλας» σε αυτό το γήπεδο.
Ειλικρινά, πιστεύω πως έχουμε μια πολύ καλή διαχείριση για τα δεδομένα της χώρας, των χαρακτηριστικών του λαού μας και του ελληνικού κράτους όπως το ξέρουμε δεκαετίες τώρα.
Έχω σκεφτεί μέχρι ότι μας λυπήθηκε ο Θεός. Διότι, αν υπάρχει πολιτικός που αυτή την κρίσιμη ώρα θα μπορούσε να κινητοποιήσει αποτελεσματικά όλες τις αναγκαίες δυνάμεις, επιλέγοντας σωστούς ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις και παίρνοντας γενναίες αποφάσεις, αυτός είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Δεν θέλω καν να σκεφτώ τι θα συνέβαινε με κορονοϊό στο «Ελλαδιστάν» προηγούμενων κυβερνήσεων. Εξάλλου, ακόμα και σε σχέση με ισχυρές χώρες με οργανωτική παράδοση, τα έχουμε πάει πολύ καλά. Άρα, βεβαίως έχουν υπάρξει παραλείψεις, αλλά είναι δευτερεύουσες μπροστά σε αυτό που όλοι μαζί οι Έλληνες πετύχαμε ως τώρα: Να μη λείψει κλίνη ΜΕΘ από κανέναν, να μη γίνουμε Μπέργκαμο, να κρατηθεί η κοινωνία όρθια με κάθε κόστος.
Οι παρατεταμένες καραντίνες, πάντως, έχουν κουράσει πολύ τον κόσμο σε ψυχολογικό επίπεδο, ενώ η άνοιξη που έρχεται προβλέπεται πολύ «γκρίζα» για τους εργαζομένους. Τι λες για όλα αυτά;
Γενικά, οι αντοχές όλων μας φθίνουν. Είναι ανθρώπινο. Είμαστε κλεισμένοι επί μήνες σε τέσσερις τοίχους ο ένας πάνω στον άλλο, αδρανείς, ξεσπώντας πολλοί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η οικονομία έχει δεχτεί ισχυρό πλήγμα. Κάποιες επιχειρήσεις όντως δεν αντέχουν.
Ο ιός θα αφήσει κατάλοιπα, πρέπει όμως να αφήσει και διδάγματα. Και ένα δίδαγμα είναι ότι το κράτος έχει υποχρέωση να προστατεύει και να συντρέχει με κάθε μέσο τους πολίτες, ειδικά όταν αυτοί βρίσκονται απέναντι σε ένα τέτοιο κακό.
Έκανες εμβόλιο; Θα κάνεις ή το φοβάσαι;
Είμαι εθελοντής αιμοδότης, δίνω δηλαδή αίμα τουλάχιστον δύο φορές τον χρόνο και η ιδέα του να νιώσω φόβο για ένα εμβόλιο μου είναι πολύ ξένη. Ούτε μπαίνω σε συνωμοσιολογικές θεωρίες. Η επιστήμη έκανε το χρέος της. Όταν είναι η σειρά μου θα κάνω -όπως και πάμπολλοι άλλοι- το εμβόλιο, ώστε να χτίσουμε την ανοσία και να καταπιαστούμε με την ανοικοδόμηση των ζωών μας.
Πώς είναι για σένα το «πρώτη φορά βουλευτής»; Είναι όπως το φανταζόσουν;
Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω προλάβει να το χαρώ. Βουλευτής που για να πάει στην Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας βάζει πουκάμισο, γραβάτα και σακάκι πάνω από τη φόρμα και κάθεται μπροστά στον υπολογιστή δεν νιώθει το ίδιο δέος με όταν βρίσκεται στη Βουλή των Ελλήνων.
Εκτός αυτού, με την κοινωνική και επαγγελματική ζωή να έχουν σχεδόν νεκρώσει, το πεδίο κίνησης του βουλευτή επίσης περιορίζεται. Ούτε έχω καταφέρει να είμαι όσο παρών θέλω στα πράγματα της πόλης μου, διότι, αν και επιτρέπεται εξ ιδιότητος να κινούμαι ελεύθερα, δεν επιθυμώ να προκαλώ.
Από την άλλη, οι δυνατότητες που δίνει το αξίωμα να είναι κανείς χρήσιμος είναι πρωτόγνωρες και τρομερά σημαντικές, τόσο σε νομοπαρασκευαστικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο δημόσιας, κοινωνικής, διοικητικής ή ακτιβιστικής παρέμβασης.
Τελικά οι μικρές πράξεις καθήκοντος και αλληλεγγύης δίνουν πραγματικά μεγάλη ικανοποίηση. Ορισμένες φορές απορώ αν κάποιοι βουλευτές έχουν συνειδητοποιήσει την τιμή και την ισχύ του αξιώματός μας…
Ποια η σχέση σου με τον πρωθυπουργό; Σου «τραβάει καμιά φορά το αυτί»;
Έχω ακούσει μια εβραϊκή παροιμία που λέει: «Εκεί που σε αγαπούν μην πας συχνά. Εκεί που δεν σε αγαπούν μην πας καθόλου».
Φροντίζω, λοιπόν, να μην πολυενοχλώ τον πρωθυπουργό και χαίρομαι που δεν έχει χρειαστεί να επικοινωνήσει ποτέ μαζί μου για να «μου τραβήξει το αυτί». Πιστεύω πως αντιλαμβάνεται πλήρως την ανάγκη μιας συμπολιτευτικής κουλτούρας κοινοβουλευτικού ελέγχου.
Ειδικά όταν αναδεικνύω προκλήσεις και αδυναμίες μέσω των ερωτήσεών μου στους υπουργούς, είναι διότι είμαι πεπεισμένος πως αυτό τελικά θα διευκολύνει λύσεις και θα προωθήσει χρήσιμες θέσεις. Υποστηρίζω ανοιχτά τον Κυριάκο από την πρώτη μέρα της υποψηφιότητάς του για την προεδρία της Ν.Δ. Δεν θα συντασσόμουν με κάποιον που θέλει κόλακες και υποτακτικούς, παρά μόνο με εκείνον που ξέρει να ακούει και να συνθέτει. Αυτό χρειαζόμαστε για να ορθοποδήσουμε: Σύνθεση και σεβασμό.
Ο Μητσοτάκης πηγαίνει τη Ν.Δ. σε νερά πιο ήπια και πιο ανοιχτά, ακόμη και σε αριστερές θέσεις. Εσύ, όμως, είσαι συντηρητικός δεξιός με απόψεις ξεκάθαρα δεξιές και μόνο. Πώς αισθάνεσαι με όλο αυτό μέσα στο κόμμα;
Όσοι πιστεύουμε στον Κυριάκο Μητσοτάκη το κάνουμε διότι γνωρίζουμε πως μπορεί να ηγηθεί της μεγάλης συμμαχίας που θα επισκευάσει την Ελλάδα. Η Ν.Δ. απευθύνεται σήμερα σε όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες, κάθε λογικό πολίτη, από το αριστερογενές Κέντρο μέχρι τον παραδοσιακό συντηρητικό χώρο, δηλαδή τη Δεξιά. Προσωπικά, αυτοπροσδιορίζομαι ως συντηρητικός φιλελεύθερος, διότι η αστική δημοκρατία είναι κατεξοχήν και εξ ορισμού φιλελεύθερο πράγμα. Συνεπώς, δεν χαρίζω τον όρο «φιλελεύθερος» στους αριστερίζοντες, τους «φιλελέφτ», τους διεθνιστές, τους δικαιωματιστές ούτε στους δήθεν προοδευτικούς.
Από τον συντηρητισμό κρατώ την αγάπη για την πατρίδα και την Ορθοδοξία, την πίστη στον διαχρονικό ελληνικό πολιτισμό, τις θεμελιώδεις αξίες και τα ιδανικά που μας συνέχουν ως κοινωνία και χρησιμεύουν ως γνώμονας για το κοινό καλό. Από τον φιλελευθερισμό κρατώ την ανάγκη να απαλλαγούν οι δημιουργικές δυνάμεις μας από τον ζυγό του κράτους, τα πρωτεία της ελευθερίας, την ανάγκη θωράκισης των ατομικών δικαιωμάτων και των επιλογών ζωής του κάθε ανθρώπου. Η θέση μου, λοιπόν, είναι στη Ν.Δ. και μόνο εκεί. Και για τις αξίες μου, που γνωρίζω ότι εκφράζουν τους περισσότερους ψηφοφόρους της ιστορικής αυτής παράταξης, αγωνίζομαι εξίσου εντός της Ν.Δ.
Έχεις πει ότι το διαρκές ξεφόρτωμα πληθυσμών στο υπερβεβαρημένο κέντρο της Αθήνας διαβρώνει πλέον επικίνδυνα την κοινωνική συνοχή και ειρήνη. Πώς παλεύεις εσωκομματικά γι’ αυτή σου τη διαφωνία με ό,τι κάνει το υπουργείο;
Κατά πρώτον, κινητοποιούμενος και κινούμενος κυριολεκτικά, στην Αθήνα. Ο βουλευτής οφείλει να είναι παρών στην περιφέρειά του. Τις προάλλες, π.χ., κλήθηκα από κατοίκους στα Σεπόλια. Μια ολόκληρη πολυκατοικία γέμιζε «ασυνόδευτους ανηλίκους» και την οικοσκευή τους. Ο δήμος δεν είχε ενημέρωση. Καμία διαβούλευση δεν είχε προηγηθεί στη γειτονιά. Το υπουργείο κατόπιν είπε στους κατοίκους πως επίσης δεν είχε γνώση. Δεν οφείλω εδώ να απευθύνω ερωτήσεις στο υπουργείο και στην αρμόδια Ειδική Γραμματεία; Δεν υποχρεούμαι να εκφράσω τη διαμαρτυρία των Αθηναίων, που τίθενται προ τετελεσμένων; Δεν είναι καθήκον μου να το αναφέρω στον πρωθυπουργό στην επόμενη συνεδρίαση της Κ.Ο., όπως στην προηγούμενη θύμισα τη δέσμευσή μας να κλείσουν τα παράνομα τζαμιά; Η πολιτική είναι, μεταξύ άλλων, ένα μακρύ παιχνίδι διαρκούς πίεσης. Έχω, δόξα τω Θεώ, και πίστη και αντοχές.
Ποιον συνάδελφό σου από άλλο κόμμα θαυμάζεις;
Τον Βασίλη Βασιλικό. Τον θαυμάζω για το συγγραφικό του έργο, που με είχε συνεπάρει όταν ήμουν έφηβος. Χαίρομαι που τον βλέπω στη Βουλή – αν και ομολογώ πως δεν τον βλέπω σαν βουλευτή Επικρατείας της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά ως τον δεύτερο πιο πολυμεταφρασμένο Έλληνα συγγραφέα μετά τον Καζαντζάκη.
Γκέι υπουργοί. Είναι ικανότεροι από τους άλλους;
Όχι. Όπως δεν είναι και λιγότερο ικανοί. Δεν θα έπρεπε να κάνει ούτε θετική ούτε αρνητική διαφορά. Η κοινωνία μας θα έχει πραγματικά προοδεύσει όταν θα έχουμε αφήσει πίσω μας και την ομοφοβία και τις υπερβολές των δικαιωματιστών.
Στο ραδιόφωνο μιλάς ελεύθερα ή υπάρχουν απαγορευμένα θέματα;
Μιλώ τόσο ελεύθερα, που ορισμένες φορές προβληματίζομαι κι εγώ ο ίδιος πώς με αφήνουν.
Αυτό το εκρηκτικό του χαρακτήρα σου σε ενοχλεί εσένα καθόλου ή το χαίρεσαι; Από πού πηγάζει αυτό;
Έλα ντε! Όντως παθιάζομαι. Συχνά όταν κάποιος λέει ψέματα ή εξαπατά «φορτώνω». Βέβαια, νεότερος είχα απέναντι σε ορισμένα πράγματα έως και άγνοια κινδύνου. Όμως, το αντανακλαστικό της ωριμότητας έρχεται κι αυτό στον σωστό του χρόνο. Με τον καιρό έμαθα να προσέχω, νιώθω πιο ήρεμος. Ίσως φταίει ότι έχω πια δεχθεί πως κάποιοι δεν θα δουν ποτέ καθαρά. Οπότε γιατί να φωνάζεις σε τυφλούς; Προχώρα με αυτούς που βλέπουν και καταλαβαίνουν.