Θλίψη προκάλεσε στον καλλιτεχνικό κόσμο η ξαφνική είδηση του θανάτου ενός από τους παλαίμαχους χορευτές της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου, του Βαγγέλη Παππά.
Ο Βαγγέλης Παππάς μεγαλούργησε στο πλευρό κορυφαίων χορογράφων, όπως ο Μανώλης Καστρινός, ο Γιάννης Φλερύ, ο Βαγγέλης Σειληνός και ο Φώτης Μεταξόπουλος, με τους οποίους συνεργάστηκε σε θρυλικές παραστάσεις, αλλά και στις πρώτες ψυχαγωγικές εκπομπές της δημόσιας τηλεόρασης.
Γεννημένος στην Παλιά Κοκκινιά, είχε από πολύ μικρός μέσα του το μικρόβιο της υποκριτικής τέχνης, ενώ κρυφά από όλους παρακολουθούσε τα γυρίσματα ελληνικών ταινιών, σε κάθε γωνιά της Αθήνας.
«Τελειώνοντας το Δημοτικό έλεγα ψέματα στους γονείς μου ότι θέλω να πάω στα καράβια. Το έκανα γνωρίζοντας ότι εκείνοι δεν ήθελαν με τίποτα κάτι τέτοιο, φοβούμενοι τα ναυάγια που γίνονταν τότε, και ήλπιζα ότι θα με άφηναν τελικά να γίνω ηθοποιός. Πράγματι, μόνοι τους βρήκαν μια αγγελία για μια δραματική σχολή στη Νέα Σμύρνη, της Μαίρης Γιαννούλη – Μοσχονά, και μου πρότειναν να γραφτώ» είχε εξομολογηθεί σε συνέντευξή του στην «Espresso» πριν από τρία χρόνια.
Μαθητεία
Ωστόσο, εκείνο που τον γοήτευσε στην πορεία της ζωής του ήταν ο χορός, και μαθήτευσε στη σχολή της Δέσποινας Γρηγοριάδου, ενώ αμέσως έπιασε δουλειά σε μεγάλους θιάσους της εποχής.
«Η πρώτη μου δουλειά ήταν το 1969, στο μπαλέτο του Μανώλη Καστρινού, στην επιθεώρηση “Ο κόσμος είναι πονηρός”, που παιζόταν στο Κηποθέατρο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, με τους Ντίνο Ηλιόπουλο, Βαγγέλη Βουλγαρίδη, Τζίμη Μακούλη και άλλους ηθοποιούς. Συνέχισα με άλλες επιθεωρησιακές δουλειές και συνεργάστηκα με θρυλικά ονόματα, όπως οι Αννα Καλουτά, Λάμπρος Κωνσταντάρας, Μάρω Κοντού, Μαίρη Χρονοπούλου, Νόρα Βαλσάμη, Ζωζώ Σαπουντζάκη κ.ά.» θυμόταν για τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα, ενώ για πολλά χρόνια υπήρξε χορευτής στο μπαλέτο του Μανώλη Καστρινού και του Γιάννη Φλερύ.
«Ευγνωμονώ τον Γιάννη Φλερύ, που στα πρώτα μου βήματα, ενώ ακόμη δεν ήμουν έτοιμος χορευτής, έδειξε κατανόηση και με πήρε σε δουλειές του. Ομως και από τον Βαγγέλη Σειληνό διατηρώ καλές αναμνήσεις. Οταν γνωριστήκαμε και πήγαμε να συνεργαστούμε, παραλίγο να μαλώσουμε. Του πρότεινα κάποια βήματα στη χορογραφία του και αντέδρασε. “Εσύ είσαι ο χορογράφος ή εγώ;” με ρώτησε. Αλλά δεν μου το κράτησε. Ηταν πολύ ωραίος άνθρωπος και πολύ ξηγημένος, που λένε. Συνεργάστηκα μαζί του στα Δειλινά, όπου τραγουδούσαν οι Γιάννης Πάριος, Φίλιππος Νικολάου και Λίτσα Διαμάντη. Μάλιστα, το 1978 συνεργαστήκαμε και στην παράσταση “Οδός Ευκαιρίας” του Γιώργου Λαζαρίδη, όπου ο Σειληνός μού έδωσε την ευκαιρία να χορέψω ντουέτο με τη Μαρία Ιωαννίδου» είχε αναφέρει στην ίδια συνέντευξη.
Αχαριστία
Το 1992, ο Βαγγέλης Παππάς αποφάσισε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση, μένοντας κοντά στα δύο πολυαγαπημένα του παιδιά, την Τεριάννα και τον Κώστα. Ωστόσο, «έφυγε» με ένα μεγάλο παράπονο, το οποίο πήρε μαζί του: «Υπήρχαν επιχειρηματίες οι οποίοι δεν μας πλήρωσαν ποτέ τις πρόβες που κάναμε και ποτέ δεν μας έβαλαν τα ένσημα που έπρεπε, με αποτέλεσμα σήμερα οι παλιοί χορευτές να μην έχουμε μια σύνταξη. Ακόμη και η δημόσια τηλεόραση μας εκμεταλλεύτηκε σε αυτό το θέμα. Ολοι φέρθηκαν αχάριστα στους Ελληνες χορευτές. Γι’ αυτόν τον λόγο, πολλοί σπουδαίοι πρώτοι χορευτές, που θα έπρεπε να έχουν συνταξιοδοτηθεί, αναγκάζονται να κάνουν ό,τι δουλειά βρουν, προκειμένου να συγκεντρώσουν τα ένσημα και να πάρουν σύνταξη».
Η «Espresso» εκφράζει τα βαθιά συλλυπητήριά της στην οικογένεια του Βαγγέλη Παππά για τον χαμό του, και ιδιαίτερα στην κόρη του Τεριάννα, η οποία για πολλά χρόνια ανήκε στη δημοσιογραφική μας ομάδα.
