Παράδειγμα για το μεγαλείο της ψυχής του αποτελεί ο Απόστολος Δάμκαλης, ο οποίος τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως διασώστης του ΕΚΑΒ, αλλά και ως ιερέας! Παρά το γεγονός ότι από το 2003 εργάζεται ως διασώστης μοτοσικλετιστής του ΕΚΑΒ με το υψηλότερο ποσοστό ανατάξεων ανακοπών, το 2014 αποφάσισε να κάνει ακόμη ένα όνειρό του πραγματικότητακαι χειροτονήθηκε από τον μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά.
«Από τις 5 έως τις 9 το πρωί στην εκκλησία και μετά στη δουλειά κατευθείαν» εξηγεί σε δηλώσεις του και συνεχίζει: «Αν δεν υπήρχε αγάπη προς τον άνθρωπο, δεν υπήρχε περίπτωση να μπορούσα να σταθώ και στα δύο. Και οι δύο ιδιότητες είναι μέσα στα «θέλω» μου. Πρώτα έγινα διασώστης και μετά πραγματοποίησα το παιδικό μου όνειρο να γίνω ιερέας». Οι συνάδελφοί του στο ΕΚΑΒ τον αποκαλούν «ο Τόλης ο παπάς», ενώ οι πιστοί τού μιλούν αποκαλώντας τον «πατέρα Απόστολο».
Θετική συμπαράσταση
Σε παλαιότερες δηλώσεις του είχε τονίσει: «Η αγάπη μου προς τον Θεό υπερίσχυσε στο να λάβω αυτή την απόφαση. Θεωρώ ότι θα πρέπει να είναι 100% σίγουρος κάποιος ότι θέλει να ακολουθήσει τον δρόμο της ιεροσύνης. Δεν είναι σωστό να μετανιώσει στην πορεία. Το μοναδικό πρακτικό πρόβλημα ήταν πώς θα κατάφερνα να συνδυάσω τις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις με τα ιερατικά μου καθήκοντα στον ναό. Ομως βρήκα αμέσως θετική συμπαράσταση και κατανόηση από την υπηρεσία μου. Φροντίζω και είμαι τυπικός και σωστός τόσο στην εργασία μου όσο και στη διακονία μου».
Οπως είχε εξηγήσει τότε, όταν παλεύει να επαναφέρει έναν άνθρωπο στη ζωή βρίσκεται αντιμέτωπος με τα όριά του. «Εκείνη τη στιγμή νιώθω ότι, όσο καλός επαγγελματίας και αν είμαι, χρειάζομαι τη βοήθεια του Θεού. Είμαι πάνω από όλα άνθρωπος, δεν είμαι μόνο διασώστης και ιερέας. Αναρωτιέμαι: “Γιατί δεν επέστρεψε ο άνθρωπος στη ζωή, αφού τα έχω κάνει όλα, Θεέ μου;” Δεν αμφισβητώ όμως τον Θεό, αλλά πάντα θα μας τρώει εσωτερικά ένα μεγάλο “γιατί;”».
