Το ξέσπασμα του Αν. Μπονάτσου για τον Γ. Πλούταρχο: «Του έγραψα τα πρώτα σουξέ και με σνομπάρει»
Η κρίση στο τραγούδι -και όχι μόνο- τον «έβγαλε» σε ένα όμορφο νησί, τη Φολέγανδρο, όπου εδώ και πέντε χρόνια έχει ανοίξει μαγαζί με είδη δώρων.
Ο Ανδρέας Μπονάτσος, «άλλοτε ερημίτης και άλλοτε κοσμοπολίτης», όπως χαρακτηρίζει ο ίδιος τον εαυτό του, όχι μόνο δεν έχει «χαθεί» από τα καλλιτεχνικά δρώμενα, αλλά σύμφωνα με όσα αποκαλύπτει στην «Espresso», ετοιμάζεται να ανεβάσει μια δική του όπερα με θέμα τη ζωή της Μαρίας Κάλλας.
Οσο για την εποχή που ως τραγουδιστής αλλά και δημιουργός επιτυχιών της ποπ μουσικής έγραψε τη δική του ιστορία, δεν έχει σήμερα να πει πολλά, γιατί πλέον την έχει αφήσει πίσω του. Δεν θα μπορούσε, όμως, να μη θυμάται κάποιες πικρές αναμνήσεις από τραγουδιστές τους οποίους βοήθησε στα πρώτα δισκογραφικά βήματά τους, όπως τον Γιάννη Πλούταρχο, και εκείνοι στη συνέχεια -με τον τρόπο τους- του γύρισαν την πλάτη.
«Ενώ εγώ ήμουν αυτός που του έγραψε τα πρώτα του τραγούδια -όπως το “Σε κουβαλάω παντού” και άλλα στον παρθενικό του δίσκο- και με τον μεγάλο παραγωγό Γιώργο Μακράκη τον… βαφτίσαμε από Κακοσαίο, “Πλούταρχο”, εκείνος όμως μάλλον τα ξέχασε όλα αυτά. Τον θυμάμαι που πρωτοήρθε στο σπίτι μου -τότε έμενα σε ένα τριώροφο μυκονιάτικο σπίτι στην Ανάβυσσο- και ήταν ένα παιδί με κίτρινα νύχια από τις βαφές, ένας κομμωτής κουρασμένος, και τον κάναμε τραγουδιστή».
Αναγνωρισμένος
»Το 2009 ο Γιάννης, όντας ένας αναγνωρισμένος τραγουδιστής, με επισκέφτηκε για να ακούσει τραγούδια μου για το τότε CD του και συνέβη ό,τι πιο φαιδρό μου έχει συμβεί ποτέ. Αρχισε να μου λέει συνέχεια: «Ε, και να μη τα πάρω αυτά τα τραγούδια, να ξέρεις ότι είναι εξαιρετικά». Κάθε φορά που ερχόταν για πρόβες έλεγε το ίδιο πράγμα, “Και να μη τα πάρω, να ξέρεις ότι τα κομμάτια σου… δεν υπάρχουν”. Και βέβαια, στο τέλος δεν πήρε ούτε ένα. Μιλάμε για τραγούδια που μετά τα έδωσα σε άλλους καλλιτέχνες και έγιναν μεγάλες επιτυχίες. Δεν μπορώ να πω, ο Πλούταρχος έχει φωνή, όμως με ενόχλησε ο χαρακτήρας του. Θα προτιμούσα να μου πει ότι “δεν μου αρέσουν, δεν θα τα πάρω” παρά όλο αυτό το ψεύτικο πράγμα».
Πριν από δεκαπέντε χρόνια ο Ανδρέας Μπονάτσος είχε φανταστεί ότι βρισκόταν στη Φολέγανδρο και έπαιζε πιάνο στο κάστρο του νησιού. «Είχα πλάσει με το μυαλό μου αυτή την εικόνα βλέποντας μια φωτογραφία της Φολέγανδρου σε ένα περιοδικό και, βέβαια, ήταν κάτι που το ξέχασα αμέσως. Το 2009 βρίσκομαι για διακοπές στη Μήλο και βλέπω μπροστά μου ένα καράβι που έλεγε “προς Φολέγανδρο”. Το παίρνω και με το που πατάω το πόδι μου στο νησί χωρίς δεύτερη σκέψη νοικιάζω ένα “σπιτομάγαζο”, όπως το αποκαλώ, στο κεντρικό καλντερίμι της Χώρας».
Επιλεγμένα δώρα
«Οχι, δεν είναι ένα κλασικό μαγαζί με τουριστικά, άλλα ένας ωραίος χώρος με επιλεγμένα δώρα, όπως καπέλα, υφάσματα και άλλα διακοσμητικά, μερικά από τα οποία τα έχω φέρει ο ίδιος από τα ταξίδια μου στο Μπαλί και αλλού» μας λέει ο Ανδρέας, τον οποίο πολλοί στο νησί αποκαλούν… δήμαρχο, αφού προκειμένου να στηρίξει τον τόπο, τα καλοκαίρια δίνει αφιλοκερδώς συναυλίες για τους κατοίκους και τους τουρίστες του.
Ο Ανδρέας μάς ξεκαθαρίζει ότι βρέθηκε στη Φολέγανδρο από επιλογή, αλλά δεν το κρύβει ότι από το 1998, όταν και τραγουδούσε με τον Σταμάτη Γονίδη σε γνωστό κέντρο της λεωφόρου Συγγρού, το πρόγραμμα του οποίου δεν πήγε καλά, αποφάσισε να εγκαταλείψει τις μεγάλες πίστες, ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω του.
«Από πιτσιρικάς κάνω αυτό που κάνω και τώρα: οne man show σε μικρούς χώρους, τραγουδώντας αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά και ισπανικά κομμάτια. Θα πρέπει να πω πως, αν και έχω τριάντα χρόνια στον χώρο, δεν αλλοτριώθηκα, δεν έπαιξα τα παιχνίδια του συστήματος, δεν έμπλεξα με ουσίες. Βγήκα αλώβητος και κοιμάμαι ήσυχος τα βράδια. Σήμερα δεν θέλω να θυμάμαι κάποια από τα άσχημα που μου είχαν συμβεί την εποχή που το όνομά μου “έπαιζε” στη πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, αλλά -το τονίζω- είναι επιλογή μου να βρίσκομαι πλέον σε μικρούς και ζεστούς χώρους» υποστηρίζει. Ο καλλιτέχνης θα αρχίσει τις εμφανίσεις του σε κέντρο της Γλυφάδας.
Σε οντισιόν της Αλίκης με… άλλο επώνυμο!
Σε ηλικία 18 χρόνων ο Ανδρέας Μπονάτσος αποφασίζει να πάρει μέρος στην οντισιόν της Αλίκης Βουγιουκλάκη για το μιούζικαλ «Εβίτα». Ο τότε νεαρός και ελπιδοφόρος καλλιτέχνης, που μόλις έχει επιτρέψει από το Παρίσι, όπου έκανε μουσικές σπουδές, εμφανίζεται στους υπευθύνους της οντισιόν με το όνομα Μπονάσης, γιατί τον ρόλο του Τσε στο μιούζικαλ είχε αναλάβει ο δεύτερος ξάδερφός του Βλάσσης Μπονάτσος, ο οποίος ήταν σύντροφος της Αλίκης Βουγιουκλάκη και δεν ήθελε… χάρες.
«Με το σπαθί μου»
«Ηθελα να περάσω με το σπαθί μου, αισθανόμουν ότι είχα τα κότσια να προχωρήσω μόνος μου» τονίζει ο Ανδρέας και συμπληρώνει: «Ούτε ο Βλάσσης γνώριζε ότι συμμετείχα στην οντισιόν, αφού είχα πάει με άλλο όνομα. Οταν με είδε στις πρόβες, ήμουν μέλος του χορού, έπαθε πλάκα και μου λέει “πάμε τώρα να σε γνωρίσω με την Αλίκη”. Πράγματι, με πήγε στο καμαρίνι της κι εκείνη, μια θεά όπως πάντα, με κοίταξε μέσα από τον καθρέφτη της και με ρώτησε με το γνώριμο στιλ της: “Γιατί δεν μου το είπες, χρυσό μου;”»
Μιούζικαλ για την Κάλλας
Ο Ανδρέας Μπονάτσος αποκαλύπτει στην «Espresso» ότι έχει γράψει ένα μουσικό έργο εμπνευσμένο από τη ζωή της Μαρίας Κάλλας, το οποίο θα ανεβεί στο θέατρο Badminton. «Πρόκειται για μιούζικαλ δυτικού τύπου, όπως η “Εβίτα”, με τον τίτλο “Μαρία Κάλλας, the musical”, που το έχω γράψει πριν από δώδεκα χρόνια και ασχολείται με την ανθρώπινη πλευρά της διεθνούς φήμης Ελληνίδας σοπράνο. Και η μουσική και το λιμπρέτο είναι δικά μου, γραμμένα και στα ελληνικά και στα αγγλικά, γιατί εκτός από τη χώρα μας, με ενδιαφέρει να παρουσιαστεί και στο εξωτερικό. Το έχω ήδη… δειγματίσει στην Αμερική και έχω πάρει το πράσινο φως», μας λέει και προσθέτει ότι για το ανέβασμά του έχει συζητήσει με τον χορογράφο-σκηνοθέτη Κωνσταντίνο Ρήγο, ενώ για τον ρόλο της Μαρίας Κάλλας έχει έρθει σε επαφή με τη Μαρία Ναυπλιώτου, την οποία εκτιμάει ιδιαίτερα.
Ο Ανδρέας Μπονάτσος, που πλέον το μεράκι του είναι η δημιουργία μιούζικαλ, μας αποκάλυψε επίσης ότι στα σχέδιά του είναι να ανεβάσει σε μουσικοχορευτική παράσταση το αγαπημένο κινηματογραφικό έργο «Η θεία από το Σικάγο», με τον Τάκη Ζαχαράτο στον ομώνυμο ρόλο.
Αλκίνοος Μπουνιάς
Φωτό: Χρήστος Ζήνας