Ιστορίες με φαντάσματα, πνεύματα, ανεξήγητους θανάτους και δύο τρομακτικές αυτοκτονίες στοιχειώνουν τις νύχτες τους άδειους τοίχους και τους έρημους διαδρόμους στο περιβόητο καταραμένο αρχοντικό στα Ανω Λεχώνια του Βόλου. Εκεί όπου περιφέρονται και τριγυρίζουν οι αθώες ψυχές των τριών παιδιών που, σε βάθος χρόνου, ένα «μαύρο» πρωινό δηλητηριάστηκαν απ’ τη σαύρα που έπεσε στο γάλα τους.
- Από τον Βασίλη Χήτο
Η οικογένεια του 14χρονου απ’ τον Βόλο, που κατήγγειλε πριν από λίγες ημέρες ότι ο ανήλικος έπεσε θύμα «σεξουαλικής κακοποίησης» από συμμαθητές του, που τελικά του έκαναν «πλάκα», κατά τη διάρκεια σχολικής εκδρομής στα Γιάννενα, συνδέεται με μια τραγική ιστορία που μοιάζει με ταινία τρόμου του Αλφρεντ Χίτσκοκ.
«Πρωταγωνιστές» ο παππούς του μαθητή της β’ γυμνασίου και ο επί τρεις θητείες (σ.σ.: πρώην πια) δήμαρχος Αρτέμιδος Μαγνησίας Δημήτρης Αλεξόπουλος, που τον Ιούνιο του 2015 εντοπίστηκε νεκρός στο σπίτι του στα Λεχώνια, έχοντας δίπλα του μια κυνηγετική καραμπίνα. Ο 66χρονος, που είχε εκλεγεί και αντιπεριφερειάρχης Μαγνησίας, ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου του Κώστα Αγοραστού κατά την πρώτη θητεία της αιρετής Περιφέρειας Θεσσαλίας, προκάλεσε μεγάλη αίσθηση όταν αποκαλύφθηκε πως περίπου ενάμιση χρόνο πριν από τον βίαιο θάνατό του είχε ήδη αφήσει όλη τη δική του περιουσία αλλά και της ηλικιωμένης μητέρας του στον στενό του φίλο και παππού του ανηλίκου.
Η αυτοκτονία
Ο θάνατός του αποδόθηκε σε αυτοκτονία, ενώ ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε και το γεγονός ότι, αν και δεν είχε κάνει δική του οικογένεια, προτίμησε να «αποκληρώσει» εξ ολοκλήρου τα ανίψια του, παρόλο που και ο αδελφός του και δικός τους πατέρας είχε φύγει πρώτος από τη ζωή. Μάλιστα, πριν από μερικά χρόνια, ο αδελφός του δημάρχου είχε θέσει τέρμα στη ζωή του, κάνοντας χρήση χειροβομβίδας. Αν και υπήρχαν διαρροές συγχωριανών για «ιστορικό υποβόσκουσας κατάθλιψης» για τα δύο αδέλφια, ο θάνατος του 66χρονου πολιτικού συνδέθηκε μοιραία από πολλούς με την… τύχη του στοιχειωμένου σπιτιού έξω απ’ τον Βόλο, που κυρίως εξαιτίας αυτής της κακοδαιμονίας παραμένει μέχρι και σήμερα ένα ερείπιο «σκιάχτρο».
Με κραυγές και κλάματα να ακούγονται τις νύχτες, κάνει πολλούς Βολιώτες να ανατριχιάζουν και να το αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι… Ο Δημήτρης Αλεξόπουλος, το 1999, με πίστωση 200.000.000 δραχμές, επέμεινε και πέτυχε να αγοράσει για λογαριασμό του δήμου το παλιό «καταραμένο» αρχοντικό από τους τελευταίους ιδιοκτήτες του, τους αδελφούς Χατζησταματίου. Στόχος του ήταν να στεγάσει το Διαδημοτικό Πολυκέντρο Πολιτισμού, Ιστορίας και υπηρεσιών του Δήμου Αρτέμιδος. Ενα έργο, όμως, που εγκαταλείφθηκε στην «κληρονομιά» του τρόμου… Το επιβλητικό αλλά εγκαταλειμμένο σήμερα αρχοντικό Κοντού που βρίσκεται στα Ανω Λεχώνια Πηλίου συνοδεύει ο αστικός μύθος ότι «στοιχειώθηκε» μετά τον θάνατο των τριών παιδιών της οικογένειας.
Δηλητηριασμένη οικογένεια
Ο θρύλος αναφέρει ότι δηλητηριάστηκαν από σαμιαμίδι (σ.σ.: σαύρα) που έπεσε στο ρόφημά τους. Αυτό αποτυπώνεται, μάλιστα, και στο κοιμητήριο, όπου οι γονείς των παιδιών πάνω απ’ το μνήμα τους τοποθέτησαν μια τραπεζαρία, στα πόδια της οποίας έχει σκαλιστεί ένα φονικό σαμιαμίδι. Στη συνέχεια το σπίτι άρχισε να αλλάζει χέρια και οι ένοικοι να πεθαίνουν κάτω από ανεξήγητες συνθήκες. Κάτοικοι που περνάνε έξω από αυτό το σπίτι λένε πως μερικές φορές ακούνε παράξενους ήχους! Και μιλάνε για τις ψυχές των ανθρώπων που έχουν βρει βασανιστικό θάνατο, αφού επιπλέον το κτίριο χρησιμοποιήθηκε ως «στρατηγείο» της Γκεστάπο. Οσοι πήγαν να εξερευνήσουν το σπίτι είχαν περίεργα ατυχήματα αλλά και ανεξήγητα φαινόμενα, όπως τα κινητά τους που έκλειναν ή τελείωναν οι μπαταρίες τους… Επίσης, τα άτομα που έχουν μπει μέσα ισχυρίζονται ότι όσο δυνατά και να φωνάξει κάποιος μέσα στο σπίτι, η φωνή του δεν ακούγεται έξω από αυτό!
Το αρχοντικό παραμένει έρημο, εγκαταλειμμένο και αναξιοποίητο. Πρόκειται για ένα διώροφο οίκημα, που είναι κτισμένο από πέτρα και πορσελάνη. Το κτίριο αποτελεί ζωντανό παράδειγμα του νεοκλασικισμού. Διαθέτει υπόγειο, ισόγειο, πρώτο όροφο και σοφίτα. Ο πρώην δήμαρχος, που είχε διατελέσει και διοικητής του Νοσοκομείου Βόλου, βρέθηκε νεκρός στις 17/6/2015, με τις πληροφορίες να κάνουν λόγο για αυτοκτονία με κυνηγετική καραμπίνα. Η είδηση, όμως, που προκάλεσε «σεισμό» απ’ άκρη σ’ άκρη της Μαγνησίας ήταν το άνοιγμα της διαθήκης του, αφού, εκτός της δικής του κληρονομιάς, αποκαλύφθηκε πως με παραίνεσή του είχε αφήσει διαθήκη και η μητέρα του. Και η περιουσία της γιαγιάς, όμως, δεν πήγαινε στα εγγόνια της, αλλά στον ίδιο άνθρωπο, στον παππού του ανηλίκου που κατήγγειλε ότι έπεσε θύμα σεξουαλικής κακοποίησης στα Γιάννενα. Τα ανίψια-εγγόνια προσέβαλαν και τις δύο διαθήκες ως «πλαστές», αλλά δεν είχε καμία απολύτως τύχη η χρόνια δικαστική διαμάχη με τον πραγματικό κληρονόμο.
Η «Espresso» επικοινώνησε με τον δικηγόρο του παππού, Γιώργο Ασημώρη, ο οποίος περιορίστηκε να μας αναφέρει: «Μέσα στο 2024, οριστικά και αμετάκλητα ο εντολέας μου δικαιώθηκε. Και οι δύο διαθήκες μετά από πλείστες γραφολογικές αναλύσεις αποδείχτηκαν εξ ολοκλήρου πέρα για πέρα γνήσιες». Ο παππούς (σ.σ.: από τον πατέρα) του ανηλίκου, που διατηρεί επιχείρηση με πέστροφες στον Βόλο, ήταν ο φίλος τον οποίο ο Δημήτρης Αλεξόπουλος είχε για στήριγμα απ’ τα προβλήματα που αντιμετώπιζε και τα οποία είχαν κακή επιρροή στην ψυχολογία του. Ηταν άγαμος και μετά τον θάνατο της μητέρας του έμενε μόνος του στο πατρικό του σπίτι στα Λεχώνια. Και οι δύο διαθήκες χρονολογούνται το 2014, περίπου ενάμιση χρόνο πριν από τον βίαιο θάνατο του 66χρονου πρώην δημάρχου και αντιπεριφερειάρχη.
Η πραγματικότητα δεν φαίνεται να διαφέρει από τον μύθο για το τραγικό τέλος των παιδιών του προύχοντα Νικόλαου Κοντού. Τα τρία παιδιά, η Ελένη, ο Κώστας και η Κατίνα, πέθαναν τον Απρίλιο του 1896, όταν έπεσε, σύμφωνα με τον μύθο-θρύλο, ένα σαμιαμίδι στην κανάτα με το γάλα τους. Βγαίνοντας από τον Βόλο και ακολουθώντας τη διαδρομή προς το Νότιο Πήλιο, πάνω σε μια στροφή στα Λεχώνια ο ταξιδιώτης μένει έκπληκτος βλέποντας ένα σπίτι που η όψη του είναι ερειπωμένη. Πρόκειται για εξαιρετικό δείγμα εκλεκτικισμού, σχεδιασμένο από τον Ιταλό μηχανικό Εβαρίστο ντε Κίρικο, τον πατέρα του ζωγράφου Τζόρτζιο ντε Κίρικο, την ίδια εποχή που κατασκεύαζε τη σιδηροδρομική γραμμή η οποία ενώνει τον Βόλο με τις Μηλιές, αλλά και τους σταθμούς του τρένου, στις αρχές του περασμένου αιώνα. Πρώτοι κάτοικοί του ήταν η οικογένεια Κοντού. Ο ίδιος ο Κοντός είχε υπηρετήσει ως πρέσβης της Υψηλής Πύλης στη Βιένη και εγκαταστάθηκε στα Λεχώνια όταν αποσύρθηκε.
Η κακοδαιμονία του σπιτιού άρχισε ευθύς αμέσως με την κατοίκησή του. Τα παιδιά πέθαναν από δηλητηρίαση και το ταφικό τους μνημείο, στο νεκροταφείο Βόλου, παρουσιάζει ακριβώς ένα τραπέζι, τρία καρεκλάκια, την καράφα και τη σαύρα στο χείλος της. Αλλες εκδοχές πάνω στο ίδιο θέμα είναι πως τα παιδιά δηλητηριάστηκαν από μια υπηρέτρια προκειμένου να κληρονομήσουν το σπίτι κάποιοι συγγενείς, και ακόμα μία εκδοχή είναι πως πέθαναν εξαιτίας ενός κοινωνικού νοσήματος (φυματίωση ή σύφιλη).
Κολαστήριο
Στη συνέχεια το σπίτι άρχισε ν’ αλλάζει χέρια και οι ένοικοι να πεθαίνουν αιφνιδίως ή τουλάχιστον περίεργα. Στη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής η οικία Κοντού έγινε αρχηγείο της Γκεστάπο, κολαστήριο. Πολλοί ήταν εκείνοι που βασανίστηκαν εκεί ή δολοφονήθηκαν. Οι Γερμανοί μάλιστα, εγκαταλείποντάς τη, σκότωσαν και τις δύο τελευταίες κατοίκους του, τις οποίες είχαν κρατήσει για να τους υπηρετούν. Αμέσως μετά τον πόλεμο διαιρέθηκε σε περισσότερες από μία κατοικίες και άρχισε να ερειπώνεται, μέχρι να φτάσει στη σημερινή τραγική του κατάσταση. Ωστόσο, ήδη από το 1985 και ενώ εξακολουθούσε να ερειπώνεται, είχε χαρακτηριστεί με απόφαση της Μελίνας Μερκούρη διατηρητέο. Για να «συντηρεί» το σπίτι την ιστορία του, έφυγαν από τη ζωή μόλις ολοκλήρωσε την προμελέτη ο επιβλέπων αρχιτέκτονας Μιχάλης Μούχος και μόλις ολοκληρώθηκε η οριστική μελέτη από τον αρχιτέκτονα Μιχάλη Δωρή.
Ο παππούς, μεταξύ άλλων, κληρονόμησε και το κτίριο ψυγείων του πρώην δημάρχου στα Κ. Λεχώνια. Εκεί, σε εργασίες ανακατασκευής, σκοτώθηκε στις 27/3/2018 ο Αλβανός εργάτης Χρήστος Σίνο, πατέρας τριών παιδιών. Τα ψυγεία είχαν μείνει αναξιοποίητα μετά την αυτοκτονία του Δ. Αλεξόπουλου, αλλά αποφάσισε να ξαναβάλει μπροστά την επιχείρηση ο κληρονόμος και φίλος του 66χρονου, αναθέτοντας το έργο σε ντόπιο εργολάβο. Ο 43χρονος εργάτης έκανε εργασίες οξυγονοκοπής στον χώρο, χωρίς να ισχύουν μέτρα ασφαλείας, και από τα εύφλεκτα υλικά προκλήθηκε έκρηξη και ξέσπασε φωτιά, που πήρε μεγάλες διαστάσεις. Ο άτυχος Χρ. Σίνο προσπάθησε να ξεφύγει, αλλά δεν τα κατάφερε και έχασε τη ζωή του. Ο εργολάβος στις 24/3/2023 καταδικάστηκε σε 4,5 χρόνια φυλάκιση, εξαγοράσιμα προς τρία ευρώ ημερησίως, για ανθρωποκτονία και εμπρησμό από αμέλεια.