Ηρθε η ώρα, Σούζη, να σου στείλω και εγώ… Με λένε Μ.Γ. και μένω σε νησί. Είμαι παντρεμένη με ένα παιδί, σε έναν βαλτωμένο γάμο. Βαλτωμένο από όλες τις απόψεις. Εννοείται ότι το σεξ είναι μια μακρινή ανάμνηση και η αλήθεια είναι πως μπορεί να είναι και καλύτερα, γιατί -ούτως ή άλλως- έχω φτάσει στο σημείο που ούτε να με αγγίζει δεν θέλω.
Παρ’ όλα αυτά, μου λείπει η ερωτική επαφή. Η μεταξύ μας σχέση ανύπαρκτη… Ζευγάρι μόνο στα χαρτιά και στις φωτογραφίες. Ασφυκτιώ πλάι του ακόμα και αν χρειαστεί να βρεθούμε ανάμεσα σε μια παρέα. Λέγοντάς σου όλα αυτά, καταλαβαίνεις πως όλες οι ανάγκες μου ως γυναίκα είναι ακάλυπτες. Οι μόνες ανάγκες που καλύπτω και φυσικά με γεμίζουν ψυχικά είναι αυτές της μητέρας.
Ξαφνικά όμως, όπως γίνονται πάντα αυτά, γνώρισα έναν άλλον. Αυτή η παράλληλη σχέση πλέον μετράει 2,5 χρόνια. Παράλληλη ζωή, παράλληλη σχέση. Παράλληλα όλα. Ο έρωτας που ζήσαμε τεράστιος… Μάλλον το είχαμε ανάγκη πολύ και οι δύο μας! Τα λόγια για κοινή ζωή ειπώθηκαν, ξαναειπώθηκαν, χωρίς όμως μέχρι σήμερα να γίνουν πράξεις από τον επίσης παντρεμένο εραστή μου. Ολο αυτό είναι πολύ δύσκολο. Τώρα το καταλαβαίνω, γιατί πρώτη φορά μπήκα σε κάτι τέτοιο. Δεν είναι απλά δύσκολο, είναι και οδυνηρό.
Το θέμα μου είναι ότι έπειτα από πολλά χωρίσματα και πισωγυρίσματα έδωσα το τέλος πριν από μερικές μέρες. Το οριστικό τέλος. Νιώθω ότι αυτό τον χωρισμό δεν μπορώ να τον διαχειριστώ, τον αγάπησα πολύ δυνατά, όσο δεν έχω αγαπήσει ποτέ κανέναν. Εχω να μεγαλώσω και ένα παιδί, που δεν μου φταίει σε τίποτα, έχω και έναν σύζυγο, ο όποιος έκανε λάθη, τα παραδέχτηκε, αλλά εγώ έχω φύγει πολύ μακριά πλέον. Προσπαθώ να γυρίσω το μυαλό μου πίσω στην οικογένειά μου, το προσπαθώ, αλλά δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω. Νιώθω ένα βάρος ασήκωτο και αυτός το ίδιο.
Συνεχίζει να μου στέλνει μηνύματα και να μου ζητάει να τα ξαναβρούμε, συνεχίζοντας τις ίδιες υποσχέσεις για κοινή ζωή. Αλλά πλέον έχω χάσει την εμπιστοσύνη μου στα λόγια του, αφού τόσες φορές δεν έγιναν πράξη. Δεν μπορώ να διαχειριστώ το συναίσθημα που με κατακλύζει από τη μέρα που είπα στον εαυτό μου πως με το ζόρι θα το τελειώσεις όλο αυτό.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Αυτά είναι πραγματικά μπερδέματα. Αληθινά συμπάσχω μαζί σου. Ο πόνος του χωρισμού, όπως λένε. θυμίζει ένα μικρό πένθος… Και μάλιστα πενθείς κάποιον που ζει και θες να ζει μαζί σου, αλλά δεν γίνεται.
Οι παράλληλες σχέσεις και η απιστία τις πιο πολλές φορές είναι μια κατάσταση γεμάτη τύψεις, προβλήματα, ψέματα, ερωτήματα, ψεύτικες υποσχέσεις ή απλά υποσχέσεις αληθινές της στιγμής, όμως και πολλά αδιέξοδα, πάρα πολλά, και όχι για έναν ή για δύο, αλλά πολύ συχνά για περισσότερους. Οσα νιώθεις και αισθάνεσαι αυτήν τη στιγμή είναι απολύτως λογικά.
Η κριτική δεν είναι του στιλ μου, την αφήνω για άλλους! Ο έρωτας -τα έχουμε ξαναπεί- είναι μια κατάσταση που όλοι ξεφεύγουμε απο τα «κανονικά» μας… Σχεδόν γινόμαστε λίγο κουτοί, καμιά φορά και ηλίθιοι. Αυτός είναι ο έρωτας και τυχερός όποιος τον έχει ζήσει… Αυτό θα σου πω αρχικά. Να σκέφτεσαι αυτό και να λες στον εαυτό σου «το έζησα, ρε φίλε, το είχα ανάγκη και το έζησα στο τέρμα. Ως εκεί που μπορούσα το πήγα». Κράτα όσα έζησες βαθιά μεσα σου, σαν φυλαχτό, και πήγαινε παρακάτω. Σιγά σιγά. Κάθε μέρα και λίγο!
Πάρε τη δύναμη από όπου μπορείς γύρω σου, γιατί κυρίως πρέπει να δεις αν μπορείς να μείνεις άλλο σε αυτόν τον γάμο. Υπάρχει, δεν υπάρχει ο άλλος. Γιατί εκεί μου περιγράφεις μια κατάσταση απάλευτη. Γιατί μπορεί και μόνο που μένεις σε έναν γάμο που πλέον πιέζεσαι σε βαθμό κακουργήματος να οδηγείσαι στην απιστία. Και να υπάρξει ξανά μετά και άλλη απιστία κι έτσι να πάει η ζωούλα σου όλη στο μοίρασμα και αργότερα στα «εκπτωσιακά» καλάθια.
Φυσικά, και δεν είσαι η πρώτη η οποία ζει μέσα σε έναν γάμο που δεν της δίνει χαρά και δεν είσαι η μόνη που κάνει παράλληλη σχέση. Ειδικά στις μέρες μας κοντεύει να γίνει γνωστό μοτίβο. Μένω στον γάμο, βρίσκω γκόμενο/α, αλλά δεν χωρίζω. Εμένα αυτή η φάση, προσωπικά, δεν μου ταιριάζει, δεν την παλεύω, δεν τη γουστάρω! Εγώ πάντα επιλέγω να φύγω… Πιστεψέ με ποτέ δεν είναι εύκολο, ειδικά στην αρχή, και ακόμα πιο ειδικά αν υπάρχει παιδί. Ομως τα δύσκολα είναι στην αρχή, θα περάσουν! Πάντα περνάνε. Πρώτα από όλα σκέψου τον γάμο σου, γιατί αυτό προέχει και λόγω παιδιού. Εχεις αποφασίσει πως ο γάμος σου έχει τελειώσει;
Ο γνώμονάς σου για κάθε απόφαση πρέπει να είναι η ευτυχία σου, τα «θέλω» σου και το παιδί σου. Οταν πια αποφασίσεις τι θα κάνεις με το θέμα «γάμος», τότε μπορείς να ασχοληθείς με τον έρωτά σου. Πάρε χρόνο για σένα. Μείνε μόνη έστω για λίγες μέρες, βρες τον τρόπο! Οταν μένουμε μόνοι, εντελώς μόνοι, έστω και για λίγες μέρες, μακριά απο τις φωνές των άλλων, τότε μόνο μπαίνουν στη «σίγαση» οι φωνές των άλλων! Αλλωστε, κάποιες φορές αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε είναι χρόνο με τον εαυτό μας.
Σούζη Στεφανίδη