Eίμαι σε σχέση με ένα αγόρι κατά 6 χρόνια μεγαλύτερό μου εδώ και τρία χρόνια. Τον αγαπάω πάρα πολύ, όπως και αυτός, και περάσαμε πολλά μαζί που μας έδεσαν. Καλά και κακά. Ωστόσο δεν συγκατοικήσαμε ποτέ.
Ηταν κάτι που το φοβόμουν αρκετά εγώ, γιατί το είχα ξανακάνει στο παρελθόν χωρίς καθόλου επιτυχία και όταν χρειάστηκε να χωρίσω, ήταν πολύ πιο δύσκολο από ό,τι αν δεν μέναμε μαζί. Ηταν μία κακή εμπειρία και έτσι δεν αποφάσισα να το ξανακάνω μέχρι να νιώσω έτοιμη. Τελικά, δεν ένιωσα έτοιμη ποτέ σε αυτή τη σχέση. Η σχέση δεν εξελίχτηκε, γενικά. Θα έλεγα πως πέρασε πολύ σύντομα στην απόλυτη βαρεμάρα και, παρότι προσπαθούσα για να το στρώσω όλο αυτό, πήγαινε άπατο. Ηταν ένας πολύ εσωστρεφής άνθρωπος, προγραμματισμένος σαν ρομπότ, με αλλεπάλληλα mood swings καθημερινά.
Κυκλοθυμία στο φουλ και μιζέρια! Εμεινα τρία χρόνια μεν, αλλά κυρίως γιατί στην κουβέντα ότι μπορεί να μην περνάω καλά και ότι μπορεί να θέλω να προχωρήσω σε έναν χωρισμό έχανε τη γη κάτω από τα πόδια του… Κλάματα, δράματα, παρακάλια και μία προσπάθεια να αλλάξει, η οποία κρατούσε δυστυχώς ελάχιστα. Αρχισα ψυχικά να απομακρύνομαι. Αλλωστε, κάτι άλλο πίστεψα πως είναι αυτός ο άνθρωπος όταν αποφάσισα να κάνω σχέση μαζί του. Από την ψυχική απόσταση ήρθε και μια νέα γνωριμία για εμένα. Εδώ και 6 μήνες είμαι ερωτευμένη με άλλον. Δεν έχω προχωρήσει σε κάτι με αυτή τη γνωριμία -να το ξεκαθαρίσω-, αλλά θα ήθελα να γνωριστούμε καλύτερα πλέον. Δεν ξέρω τι να κάνω. Μίλησα στο αγόρι μου και του είπα την αλήθεια, αλλά δεν θέλει να χωρίσουμε, επιμένει να είμαστε μαζί.
Εως αυτού του σημείου, αλήθεια δεν το περίμενα. Να ξέρει ότι πλέον θέλω να προχωρήσω με άλλον στη ζωή μου και να συνεχίζει να μη δέχεται ότι θέλω να χωρίσουμε. Ολο αυτό εμένα με πνίγει… Κάθε μέρα κλάματα, ιστορίες, μηνύματα, τηλέφωνα. Δεν αντέχει -λέει- χωρίς εμένα κ.τ.λ. Εγώ, πάλι, θέλω όλο και πιο έντονα να χωρίσω και να είμαι με τον άλλον. Είμαι ξεκάθαρη με το αγόρι μου και δεν το δέχεται. Τι άλλο μπορώ να κάνω για να χωρίσω; Δεν παίρνει από λόγια και δεν θέλω να του φερθώ άσχημα, τόσα ζήσαμε μαζί!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Οι αποφάσεις κάθε ανθρώπου είναι κάτι πολύ προσωπικό και πρέπει να γίνονται δεκτές χωρίς δεύτερη σκέψη από τους άλλους. Τώρα, βέβαια, αυτό που λέω είναι «ψιλά γράμματα» τις μέρες που διανύουμε, που τόσες γυναίκες έχουν χάσει τη ζωή τους από κάποιον που δεν δεχόταν την απόφασή τους να τερματίσουν τη σχέση τους. Φυσικά, το λένε όλοι οι επιστήμονες πως οι διαταραχές προσωπικότητας είναι στα φόρτε τους και ελάχιστοι πάνε στον γιατρό.
Στην περίπτωσή σου ευτυχώς δεν μου αναφέρεις βίαια περιστατικά, παρ’ όλα αυτά ΒΙΑ και μάλιστα μεγάλη είναι ακόμα και η ψυχολογική που σου ασκεί ο άνθρωπος αυτός. Γιατί και τα κλάματα και το stalking και τα αλλεπάλληλα μηνύματα και τα τηλεφωνήματα που σκοπό έχουν να σε χειραγωγήσουν, βία και καταπίεση είναι. Εν πάση περιπτώσει, ήσουν ξεκάθαρη για την απόφασή σου και πρέπει να τη δεχτεί! Προφανώς δεν περιμένεις από εμένα σε καμία περίπτωση να σου πω να μείνεις σε μια σχέση που έχει τελειώσει.
Αλλωστε, από βαρεμάρα και πλήξη σε μία μακροχρόνια σχέση που μένεις για χρόνια και χρονάκια, μπορεί να αποκτήσεις ένα κάρο αυτοάνοσα και σίγουρα θα αποκτήσεις συναισθήματα αρνητικά απέναντι σε όλη τη ζωή και στους ανθρώπους. Μπορεί να μείνει με τη μιζέρια του και να βρει μια άλλη κοπέλα, που η πλήξη και η βαρεμάρα για αυτούς μπορεί να είναι ο παράδεισός τους.
Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να του ξαναπείς ξεκάθαρα μια τελευταία φορά πως έχεις αποφασίσει να δώσεις τέλος στη σχέση σας και να απομακρυνθείς από εκείνον, αρνούμενη την όποια επαφή. Δεν πρέπει να τον ξανασυναντήσεις και για ένα διάστημα να σταματήσεις και την τηλεφωνική επικοινωνία. Επικοινωνώντας μαζί του έστω και από λύπηση ο εγκέφαλός του παίρνει τα μηνύματα που αυτός θέλει και προσδοκά την επανασύνδεση. Επίσης, μην επιτρέπεις να σου ασκεί ψυχολογική πίεση και να σε κρατάει με τύψεις κοντά του, δεν έκανες τίποτα για να έχεις τύψεις, τα θέματα είναι δικά του και ενδεχομένως άπτονται άλλης ειδικότητας.
Οσο για το νέο πρόσωπο που έχεις γνωρίσει, η γνώμη μου είναι να ασχοληθείς μαζί του αφού κλείσεις το κεφάλαιο με τη σχέση αυτή. Το «όλα ταυτόχρονα» δεν βγαίνει ποτέ σε καλό. Περισσότερο μπερδεύει παρά διευκολύνει. Και, φυσικά, πρέπει να σεβόμαστε σε κάθε χωρισμό ότι κάποιος δεν είναι έτοιμος να δει τη νέα μας ζωή.
Σούζη Στεφανίδη
