Φρέσκo, oλόφρεσκο το δικό μου ζήτημα, Σούζη μου! Θα προσπαθήσω να είμαι συνοπτική, αν και δεν φημίζομαι γι’ αυτή μου την ιδιότητα. Είμαι 39 χρόνων και αφοσιωμένη στην καριέρα μου και μόνο. Εργάζομαι στα μίντια, σε έναν πολύ απαιτητικό χώρο, όπου τα έχω δώσει όλα. Προσπαθούσα να πάρω μια συγκεκριμένη προαγωγή τα τελευταία χρόνια και πριν από ενάμιση μήνα, επιτέλους, την πήρα! Εδώ και καιρό έχω βάλει στην άκρη όλα τα κομμάτια της προσωπικής μου ζωής, δεν έχω σχέση εδώ και δύο χρόνια σχεδόν από επιλογή, ώστε να παραμείνω προσηλωμένη στους στόχους μου.
Την ημέρα που πήρα την προαγωγή καταλαβαίνεις ότι η χαρά μου ξεχείλιζε. Αφού τελείωσα τη δουλειά μου αργά το βράδυ, βγήκα με δύο τρεις κολλητούς να πιούμε και να το γιορτάσουμε. Βρεθήκαμε σε ένα από τα στέκια μας, να πίνουμε και να χορεύουμε σαν να μην υπάρχει αύριο. Ηπια πολύ, μα πάρα πολύ. Κάποια στιγμή γίναμε μία παρέα με άλλη παρέα, που καθόταν δίπλα μας και ήταν πολύ νεότερα παιδιά από εμάς. Οι φίλοι μου αποφάσισαν να φύγουν, αλλά εγώ έμεινα. Το ίδιο έκαναν και τα παιδιά της άλλης παρέας, εκτός ενός, με τον οποίο μείναμε μαζί και συνεχίζαμε να πίνουμε και να χορεύουμε. Καταλήξαμε να φύγουμε μαζί και οδηγηθήκαμε σπίτι μου! Είχα να πιω πολύ καιρό και είχα πιει τόσο, που έχω κενά εκείνης της βραδιάς.
Σε αυτό το σημείο να σου πω πως το παιδί με το οποίο καταλήξαμε σπίτι μου και κάναμε τελικά άγριο σεξ ήταν ένας τύπος 10 χρόνια μικρότερός μου, σχεδόν άνεργος και μάλλον ένας τύπος γενικά που δεν θα γυρνούσα ποτέ να κοιτάξω. Αυτός ζούσε το όνειρό του. Είμαι βέβαιη πως δεν φαντάστηκε ποτέ αυτό που του συνέβαινε και χωρίς να θέλω να φανώ ότι μιλάω με έπαρση, είμαι μια πολύ εντυπωσιακή γυναίκα. Την άλλη μέρα το πρωί ξύπνησα -εννοείται- μετανιωμένη για όλη αυτήν την κραιπάλη και, φυσικά, βλέποντάς τον ακόμα στο κρεβάτι μου συνειδητοποίησα το λάθος μου. Αυτός έπλεε σε πελάγη ευτυχίας και εγώ γρήγορα ετοιμαζόμουν να φύγω για τη δουλειά. Του έδειξα -με καλό τρόπο- ότι εννοείται πως δεν θα τα ξαναπούμε.
Φτάνουμε στο σήμερα, ενάμιση μήνα μετά, οπότε έχω αναγούλες από την προηγούμενη εβδομάδα, τις οποίες απέδωσα σε ψυχοσωματικά, καθώς το άγχος στη δουλειά είχε χτυπήσει «κόκκινο». Οι αναγούλες συνεχίστηκαν και μετατράπηκαν σε εμετούς. Με τα πολλά, θορυβήθηκα και έτρεξα να κάνω τεστ εγκυμοσύνης, τα οποία βγήκαν όλα θετικά. Σοκ, νεύρα και ένα κοκτέιλ σκέψεων και συναισθημάτων. Ωστόσο η απόκτηση ενός παιδιού ήταν πάντα μέσα στα θέλω μου.
Αμφιταλαντεύτηκα για μέρες και αποφάσισα να κρατήσω το παιδί. Το εκμυστηρεύτηκα στη μεγαλύτερη αδερφή μου, που όλως τυχαίως έμεινε έγκυος στο πρώτο της παιδί έχοντας μία παρόμοια ιστορία, ενώ τώρα έχει παντρευτεί κι έχει αποκτήσει και δεύτερο παιδί. Το ερώτημά μου είναι αν πρέπει να ενημερώσω τον άνθρωπο αυτόν, γιατί -όπως σου είπα- είναι ένας άνθρωπος ο οποίος δεν έχει καν κινητό (μου έχει δώσει μέιλ για επικοινωνία), δεν εργάζεται, δεν είναι από την πόλη μου, αλλά έχει βρεθεί τυχαία εδώ, ενώ δεν έχει καν κανονική δουλειά. Ωστόσο μου φάνηκε καλό παιδί, αλλά τι μπορώ να ξέρω από ένα one night stand για έναν άνθρωπο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Γεια σου, φίλη μου! Το περιστατικό σου είναι σοβαρό, όντως. Καταρχάς, συγχαρητήρια για την απόφαση που ήδη πήρες, να κρατήσεις το παιδί. Οσον αφορά αυτό που έπαθες, δεν είναι και ανήκουστο, αρκετές κοπέλες έχουν πάθει κάτι αντίστοιχο, ωστόσο καμία δεν θέλει να της συμβεί. Οπότε συμπάσχω μαζί σου, είναι τρομερό το σοκ. Δεν θα αρχίσω τις μαμαδίστικες συμβουλές, «τα κορίτσια πρέπει να προσέχουμε τους εαυτούς μας και να παίρνουμε προφυλάξεις» κ.τλ., γιατί τα θεωρώ αυτονόητα όλα αυτά και, πλέον, είμαστε όλες και όλοι ενημερωμένοι. Ωστόσο ο τρόπος ζωής μας και ειδικά η αλλεπάλληλη κατάχρηση αλκοόλ χαλαρώνει τις αναστολές μας, τα συνειδησιακά μας αποθέματα και δημιουργεί κενά μνήμης, που τελικά στο «ταμείο» της επόμενης ημέρας τα έχουμε μετανιώσει.
Ο,τι έγινε, έγινε και το αποτέλεσμα είναι ένα μωρό, που διάλεξε εσάς για γονείς. Το αν πρέπει να το πεις στον άνθρωπο αυτόν το θεωρώ βέβαιο. Πρέπει να το ξέρει κι αυτός και αύριο το παιδί σου ποιος είναι ο πατέρας του. Οι διαφορές σας όπως τις περιγράφεις είναι τεράστιες, δεν θα διαφωνήσω. Ωστόσο, αν με πιάσουν τα ρομαντικά μου (που πλέον είναι σπάνιο φαινόμενο), θα σου πω πως ποτέ δεν ξέρεις. Αλλωστε, κι αυτοί που πιστεύαμε για ιδανικούς για εμάς βγήκαν «τενεκέδες», ακατάλληλοι ή ακατανόμαστοι σε κάποιες περιπτώσεις. Αλλωστε, «στα σκουπίδια μπορείς να βρεις “διαμάντια” που άλλοι έχουν πετάξει». Οπότε, προχώρησε θετικά, έχε πίστη πως όλα θα πάνε καλά, ενημέρωσε τον πατέρα, δώσε του χρόνο να μας πει πώς νιώθει κι αυτός για όλο αυτό. Και πού ‘σαι, θέλω να μάθω το παρακάτω. Ξαναστείλε μου, γιατί μας αφήνεις στο καλύτερο! Να σας ζήσει, βρε!
Σούζη Στεφανίδη