O Γιώργος Μάγκας (που κουβαλά πάντα τη φωτογραφία του ανθρώπου που τον πίστεψε) μιλά για τα παιδικά του χρόνια, τη «χαρτούρα» στα πανηγύρια και το φανταχτερό ντύσιμό του
Ενας από τους πιο γρήγορους κλαρινίστες του κόσμου, ο Γιώργος Μάγκας, ανοίγει την καρδιά του και αποκαλύπτει πώς κατάφερε να γίνει. Τι λέει για τον Βαρουφάκη, τον Κλίντον και τον «Λουκά», τον οποίο έχει πάντα μαζί του.
ΑΠΟ ΤΗ
ΜΑΡΙΑ ΑΝΔΡΕΟΥ
Φωτό: Βαγγέλης Μασιάς
Είχα μια επιθυμία: Να γνωρίσω τον βιρτουόζο και τον πιο ταχύ οργανοπαίκτη στο κλαρίνο, τον Γιώργο Μάγκα. «Αν θα ‘ρθεις, κοπέλα μου, στην περιοχή Κρύα της Λιβαδειάς, θα σου παίξω κλαρίνο δίπλα στο ποτάμι».
Ετσι κι έγινε. Για χάρη μας θα… κολυμπούσε κιόλας. Πήγαμε μαζί με τον Βαγγέλη (τον φωτογράφο μας) και δεν το μετανιώσαμε. Ο Γιώργος Μάγκας και η γυναίκα του Τζούλη μάς περίμεναν με γλυκά για το «καλώς ήρθατε» στα πλακόστρωτα γεφύρια. Μαζί τους κρατούσαν και τα «περίεργα» κοστούμια του, τα οποία ράβει η σύντροφός του. Μάλιστα, ένα σακάκι ο οργανοπαίκτης θέλει να το προσφέρει στον εκκεντρικό Γιάνη Βαρουφάκη, τον οποίο προσκαλεί σε γλέντι για να του πετάξει «χαρτούρα» την ώρα που θα σολάρει με το κλαρίνο. Μαζί με τον σπουδαίο κλαρινίστα όμως «ήρθε» και ένας φίλος του, ο Λούκας.
Ο Γιώργος Μάγκας τον «κουβαλούσε» σε όλη τη διάρκεια της συνέντευξης, της φωτογράφισης και της φιλικής μας κουβέντας, που συνοδεύτηκε με ελληνικό καφεδάκι. Πρόκειται για τον άνθρωπο που τον πίστεψε, που προέβλεψε ότι θα γίνει «αστέρι στον τομέα του», αλλά πέθανε νέος. Για τον μουσικό, όμως, ο Λουκάς δεν έχει «φύγει». Κουβαλάει παντού μία φωτογραφία του. Του μιλάει, του λέει τα προβλήματά του, τρώει «παρέα» του.
Ο Γιώργος Μάγκας είναι μια αποκάλυψη. Οι πληροφορίες πέφτουν με ορμή, σαν τα νερά του καταρράκτη που έγινε το σκηνικό της φωτογράφισής μας. Ο Μπιλ Κλίντον έχει ζητήσει CD του, ομογενής τού έχει πετάξει στα πόδια 200.000 δραχμές για να του παίξει το κομμάτι «Μάνα δεν έχει στην ξενιτιά», το βρετανικό MTV τού έχει κάνει αφιέρωμα. Ελληνας της διασποράς τον πήρε τηλέφωνο προτού κλείσει τα μάτια του για πάντα προκειμένου να ακούσει το κλαρίνο του στις 4 το χάραμα.
Το πιο γρήγορο κλαρίνο στον κόσμο έχει μόνο γλυκόλογα και αγκαλιές για εμάς. «Αχ, πολύ σας αγαπάω που ήρθατε για μένα στη Λιβαδειά. Είστε καλά παιδιά. Αυτό που θέλω να γράψετε είναι ένα πράγμα: Ολοι οι πολιτικοί μας να προσέχουν την Ελλάδα μας. Γιατί πια δεν υπάρχει Αθανάσιος Διάκος, που τα έβαζε με 4.000 ανθρώπους. Α, και κάτι ακόμη: Αν θέλει η Χαρούλα (σ.σ.: Αλεξίου), θα της “γαργαλήσω” το αυτί με το κλαρίνο μου. Προσεύχομαι γι’ αυτήν τη συνεργασία».
Ο Γιώργος Μάγκας θα έρθει στην Αθήνα στις 10 και τις 17 Δεκεμβρίου. Θα παίξει ροκ, τσιφτετελάκια, δημοτικά και τζαζ στη μουσική σκηνή Underground Cafe, στα Εξάρχεια.
Μιλήστε μας για την οικογένειά σας.
Είμαι από τη Λιβαδειά. Γεννήθηκα σε μια πολύ φτωχή οικογένεια. Ρωτούσαμε με τον αδερφό μου τη μητέρα μας τι φαγητό θα φάμε σήμερα και μας απαντούσε: «Ντομάτες, και την άλλη μέρα, αν έχει ο Θεός, λάχανο με ψωμί». Μεγάλη πείνα, παιδί μου. Ο πατέρας μου, ο Θανάσης Μάγκας -το επίθετό μας είναι πραγματικό, δεν είναι καλλιτεχνικό ούτε παρατσούκλι-, ήταν το καλύτερο κλαρίνο στην πόλη και το είχαμε -τουλάχιστον- καμάρι. Τα γράμματα στο σχολείο δεν τα έπαιρνα. Μου έλεγε ο δάσκαλος: «Τρία και τέσσερα πόσο κάνουν;» Δεν έπαιρνε απάντηση. Μετά με ρωτούσε: «Στο ζωνάρι σου τι έχεις, μωρέ;» Του απαντούσα: «Τη φλογέρα μου». «Αντε, παίξε» μου έλεγε και τα παιδιά γελούσαν. Ο δάσκαλος, όμως, τους το είχε πει: «Ρε, μη γελάτε. Αυτός μια μέρα ξέρετε τι αστέρι θα γίνει;»
Πηγαίνατε μαζί με τον πατέρα σας στα πανηγύρια;
Ο πατέρας μου δεν ήθελε με τίποτα να μου μάθει κλαρίνο. «Θα σε σκοτώσω» μου έλεγε. «Να γίνεις μορφωμένος άνθρωπος, να έχουμε έναν δικηγόρο στο σπίτι». Η μάνα μου «τρωγόταν». Μου έδινε το κλαρίνο του πατέρα μου, όταν έφευγε. Το είχε κρυμμένο κάτω από το κρεβάτι.
Οταν γύριζε, της φώναζε: «Στυλιανή, ποιος το έπαιξε το κλαρίνο; Ρε κερατά, Λαλάκη (έτσι με φώναζε), εσύ το έπαιξες, αφού το έχεις σαλιώσει». Δώδεκα χρονών ήμουν. Στα 13 μου, έπειτα από πολύ κλάμα, πήγε στον Νίκο Καρακώστα, τον μαέστρο του οργάνου, και μου πήρε ένα κλαρίνο.
«Εδώ», μου λέει, «φύσα». Ντρεπόμουν να παίξω μπροστά στον πατέρα μου. Πήγα 16 χρόνων για να το κάνω. Κι αυτό γιατί έπρεπε να τον αντικαταστήσω την τελευταία στιγμή. Κόσμος μιλιούνια από κάτω. Πάνω από 2.500. Να λένε οι μουσικοί και οι τραγουδιστές: «Αχ, και θα μας λιντσάρουν». Ετρεμαν τα πόδια μου, τα χέρια μου, είχα ιδρώσει. Είχε έρθει και ο καταστηματάρχης και μου έλεγε: «Φάε, πάρε δύναμη». Πού να φάω; Μια σταλίτσα ήμουν.
Δηλαδή ανεβήκατε στο πάλκο και ο πατέρας σας δεν σας είχε ακούσει ποτέ;
Αυτό δεν σας λέω; Ξέρετε τι «χαρτούρα» περίμενε ο πατέρας μου να πέσει εκείνο το βράδυ; Περίμενε χρήμα στα πόδια του, γιατί θα έπαιζε την «Αράχωβα». Δυνατά τραγούδια. Ελεγα από μέσα μου: «Θα παίξεις για τον πατέρα σου». Μια όμορφη, γελαστή τραγουδίστρια που είχαμε στο συγκρότημα με σταύρωσε προτού βγω. Ανέβηκα και πήγαιναν τα χέρια μου βολίδα.
Ολοι ρωτούσαν ποιος ήταν ο γρήγορος πιτσιρικάς. Εχω χαρακτηριστεί ένας από τους τρεις πιο γρήγορους σολίστες στο κλαρίνο, μαζί με έναν Βούλγαρο και έναν Τούρκο. Πήγε οχτώ το πρωί να τελειώσει το γλέντι. Με πάνε στο σπίτι και λένε στον πατέρα μου: «Ρε, τι παιδί είναι αυτό; Χρυσάφι έχεις».
Αλήθεια, ποια ήταν τα περισσότερα χρήματα που έχει ρίξει κάποιος στα πόδια σας για μια παραγγελιά;
Διακόσιες χιλιάδες δραχμές. Ενας ομογενής από την Αμερική. Επαιζα στην Τρίπολη. Ερχεται αυτός ο λεβέντης, που τον είχε φάει η ξενιτιά. Ηθελε να του παίξω την «Ιτιά» σόλο. Οταν τη χόρεψε, μου λέει: «Και τώρα παίξε τον “Ηλιο”, την “Καραγκούνα” και το “Λιβανατέικο”» και πέταξε στα πόδια μου διακόσια χιλιάρικα. Εκλαιγε με λυγμούς με το «Μάνα στα ξένα δεν θα βρεις».
Του λέω: «Σε παρακαλώ, πάρε πίσω τα λεφτά». «Οχι, θα τα πάρεις» επέμενε. Πήρα τις 20.000 δραχμές και τα άλλα τα έδωσα στο συγκρότημα. Την αγαπάνε την Ελλάδα, χρυσή μου κοπέλα. Στη Λιβαδειά έχω πάρει ένα διαμέρισμα με δάνειο. Οι γείτονες λένε στη γυναίκα μου: «Καλά, ρε Τζούλη, τέσσερις το βράδυ παίζει κλαρίνο ο Γιώργος; Ωραία είναι, αλλά τα παιδιά κοιμούνται. Με παίρνουν ομογενείς από την Αυστραλία, την Αμερική. «Παίξε, Γιώργο, να ακούσω κλαρίνο, σε λίγο φεύγω από τη ζωή» μου λένε. Και παίζω. Να, μα το Θεό, πίστεψέ με, κλαρίνο στις πέντε το πρωί από το τηλέφωνο για να με ακούσει ο ασθενής. Φημίζομαι για το παθιασμένο κλαρίνο.
Οταν παίζετε, τι σκέφτεστε;
Σκέφτομαι τον θάνατο. Ωχ, μανούλα μου. Τη μαύρη γη. Ολοι μέσα εκεί θα μπούμε. Μέσα στο σκοτάδι, στο χώμα. Οταν βλέπω τον Χάρο να παίρνει νέους, «κλαίει» η ψυχή μου, «κλαίει» και το κλαρίνο. Αχ, αυτός ο νέος δεν χόρεψε, γιατί τον παίρνει ο τάφος;
Ποιος είχε πιστέψει ότι θα γίνετε μεγάλος και τρανός;
Ο φίλος μου ο Λουκάς. Ανθρωπος του Θεού. Αυτός μου είπε: «Γιώργο, Τετάρτη και Παρασκευή θα νηστεύεις για τον Χριστό και δεν θα βρίζεις τα θεία». Αυτός με έκανε καλό άνθρωπο. «Θα γίνεις παγκοσμίως γνωστός σε αυτό που θα κάνεις» μου είχε πει και δεν έκανε λάθος.
Οταν ήμουν στο Παρίσι, σε έθνικ φεστιβάλ με τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου και μου έδωσαν το χρυσό κλειδί της πόλης, τον θυμήθηκα και δάκρυσα. Μια λαοθάλασσα με χειροκροτούσε, 4.000 άτομα. Είχα την Τζούλη, τη γυναίκα μου, να μου φωνάζει: «Σήκω και πήγαινε να τους δείξεις ποιος είναι ο Μάγκας της Ελλάδας. Ο κόσμος έχει έρθει για σένα». Μου είχε σηκωθεί η τρίχα. Με τι δώρα έφυγα από το Παρίσι; Να μην μπορεί η Τζούλη να τα σηκώσει.
Η εφημερίδα «Liberation» έγραψε: «Ο μάγος του κλαρίνου». Ο Παπάσοφ ο Βούλγαρος και ο Μπουγιάς ο Τούρκος, οι καλύτεροι κλαρινίστες, μου έλεγαν στα ελληνικά: «Γεια σου, Γιώργο». Ηταν και η Χαρούλα Αλεξίου εκείνο το διάστημα στο Παρίσι, αλλά δεν πρόλαβε, γιατί τραγουδούσε. Τη λατρεύω τη Χαρούλα. Θέλω να συνεργαστώ μαζί της, να «χαϊδέψω» το αυτί της, να το «γαργαλήσω» με το κλαρίνο μου. «Αηδόνι» η Χαρούλα. Μια Αλεξίου βγαίνει στα πεντακόσια χρόνια, κι άμα.
Βλέπω ότι τη φωτογραφία του φίλου σας την κουβαλάτε πάντα μαζί σας. Του μιλάτε, κι ας έχει «φύγει». Να, τώρα του είπατε «Να είσαι καλά εκεί που είσαι» και ήπιατε μια γουλιά καφέ.
Τρώω μαζί με τον Λουκά, πίνω το καφεδάκι μου, πάμε και τις βόλτες μας. Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Του ανάβω το καντηλάκι στο νεκροταφείο και του λέω όλα τα νέα και τα προβλήματά μου. Συνεχίζουμε να είμαστε μαζί.
Ο Λουκάς είχε χάρισμα από τον Θεό. Σαν να διαισθανόταν ή να έβλεπε πράγματα. Ηταν σαν ασκητής. Βοηθούσε κόσμο με προσευχές και φιλανθρωπίες. Μου λέει μια μέρα: «Γιώργο, σε μία εβδομάδα θα πεθάνω. Με καλεί ο Θεός. Να πεις στη μάνα μου να καθαρίσει το σπίτι για την κηδεία». Του λέω: «Ελα, ρε, άσε τις βλακείες». Πέρασε μία εβδομάδα και «έφυγε» ξαφνικά στον ύπνο του, όπως το είχε προβλέψει.
Πού έχει ταξιδέψει το κλαρίνο σας;
Εχω παίξει στα μεγαλύτερα φεστιβάλ φολκλορικής μουσικής. Σε Γερμανία, Βέλγιο, Ισπανία, Καναδά, Βρετανία, Βραζιλία, Αυστραλία, Αμερική, Μασσαλία. Θυμάμαι να παίζω στην Ιμπιζα σε φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής μαζί με ένα μεγάλο dj, τον Νικολέτε, και να γίνεται το έλα να δεις. Οταν τραγουδούσα στη Βοσκοπούλα, είχε έρθει το βρετανικό MTV και μου έκανε αφιέρωμα.
Ηθελαν να φιλμάρουν τον «Τζορτζ Μάγκας». Τότε στο φιλμ με χαρακτήρισαν «το ελληνικό φαινόμενο της βαλκανικής τζαζ». Μέχρι να το δω στην τηλεόραση, δεν το πίστευα. Λέω: «Ρε, οι Βρετανοί πού με έμαθαν;» Τότε έφτιαξα ένα επιχρυσωμένο κλαρίνο, η μόνη σπατάλη που έχω κάνει για εμένα. Μετά το ΜΤV, ήρθαν ροκάδες από την Αγγλία και με πήραν στο Λονδίνο.
Ποιοι έχουν υποκλιθεί στο ταλέντο σας;
Από τον αξεπέραστο Στέλιο Καζαντζίδη, που η φωνή του ήταν μουσικό όργανο -θα βγάζαμε μαζί δίσκο, άλλα «έφυγε» νωρίς-, μέχρι τον Πελέ στη Βραζιλία και τον Μπιλ Κλίντον. Οταν είχε έρθει ο Κλίντον στην Ελλάδα, ρώτησε τον Κώστα Καραμανλή ποιοι παίζουν το καλύτερο κλαρίνο στην Ελλάδα. Εκείνος του λέει: «Ο Σαλέας και ο Μάγκας».
Ο Κλίντον, ο οποίος ξέρει καλό σαξόφωνο, γνώριζε ότι είμαι ένας από τους τρεις ταχύτερους οργανοπαίκτες στο κλαρίνο και του ζήτησε CD μου. Αλλά κι ο Βασίλης; Τι να πω για τον Σαλέα; Πολύ καλός. Είχαμε πάει σε μια παγκόσμια εικαστική έκθεση στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας. Είχαν έρθει στη Λιβαδειά και με είχαν τραβήξει να παίζω σε video wall. Πήραμε το πρώτο βραβείο στην έκθεση και έγινε χαμός. Μέχρι και ο Πελέ ρώτησε ποιος είναι αυτός ο μουσικός στο βίντεο. Με αγαπάνε οι καλλιτέχνες.
Ο Ζουγανέλης και ο Κοντογιαννίδης μου λένε: «Εσύ είσαι έτοιμος ηθοποιός και σκηνοθέτης». Κι ο Τσακνής με αγαπάει κι ο Μαχαιρίτσας και ο Χατζηγιάννης. Καλοί μουσικοί. Οταν έβαλαν λουκέτο στην ΕΡΤ και συνέλαβαν υπαλλήλους και τις μετέφεραν στη ΓΑΔΑ, πήγα από την Αγία Παρασκευή μέχρι την Αλεξάνδρας με το κλαρίνο για να τις ελευθερώσω, μαζί με τον κόσμο. Είχαν παιδάκια να τις περιμένουν. Γιατί να μείνουν μέσα; Ελπίζω τώρα που άνοιξε η ΕΡΤ να με καλέσει ο Ταγματάρχης να τους γλεντήσω.
Ολα αυτά που ζείτε δεν σας πήραν τα μυαλά;
Μα, τι λέτε; Α, Παναγία μου. Απλός γεννήθηκα, απλός και θα πεθάνω. Για μένα, η καλύτερη στιγμή μου είναι όταν παίζω το Πάσχα στη Λιβαδειά μπροστά σε 20.000 κόσμο. Σουβλίζονται 150 αρνιά, και παιδάκια, γονείς, γέροι χορεύουν με το κλαρίνο μου. Στο CD μου «Αναρχος Θεός» θα καταλάβεις ποιος είναι ο Μάγκας. Κι αν με κοιτάνε και γυναίκες στα πανηγύρια, παίζω καλύτερα!
Με βράβευσε ο πρώην δήμαρχος Λιβαδειάς και δικηγόρος Αρης Ρούσσαρης για την προσφορά μου. Τον ευχαριστώ. Είναι σπουδαίος μουσικός. Οπως ευχαριστώ και τη νυν δήμαρχο, τη Γιώτα Πούλου, για την αγάπη της.
Αυτό το φανταχτερό στιλ στο ντύσιμο είναι δική σας επινόηση;
Στη Βοσκοπούλα γνώρισα την Τζούλη Τραχανά. Ημουν ήδη όνομα από τις εμφανίσεις μου στον Ελατο. Ηταν καλή τραγουδίστρια. Μακρύ μαλλί μέχρι τη μέση… Γλυκόπιοτη γυναίκα. «Τριαντάφυλλο», σου λέω. Με κοιτάει, την κοιτάω όλο το βράδυ. Σκέφτομαι: «Τι μεζές είναι αυτός;» Της λέω: «Είσαι ωραία κοπέλα! Δυστυχώς, μου αρέσεις πολύ. Είμαι, όμως, παντρεμένος και με τέσσερα παιδιά».
Είχα παντρευτεί στα 26 μου χρόνια τη Γιάννα. Αυτή μου απαντά: «Και εμένα μου αρέσεις. Σε θαυμάζω, αλλά και εγώ είμαι παντρεμένη με δύο παιδιά». Ολο το βράδυ έβαζε γαρίφαλα στο κλαρίνο. Από τα τριάντα μου χρόνια είμαι με την Τζούλη, χωρίς να έχουμε στεφανωθεί. Εκείνη πήρε διαζύγιο, εγώ όχι. Ωστόσο εκείνο το βράδυ τής είπα: «Εσύ θα είσαι η γυναίκα μου από εδώ και στο εξής, και πρόσεξε μη με πληγώσεις» και μου απάντησε: «Κι εσύ θα είσαι ο άνδρας μου και μη με στενοχωρήσεις ποτέ».
Παιδιά δεν κάναμε μαζί, για να μη φέρουμε μεγαλύτερη αναστάτωση, κι έτσι είμαστε όλοι αγαπημένοι. Με την Τζούλη ζήσαμε χρόνια στο Αιγάλεω -μας ξέρουν σαν κάλπικη δεκάρα- και ήρθαμε πλέον στη Λιβαδειά. Είναι η μάνατζέρ μου. Ξέρει και πολύ καλά αγγλικά, γιατί ζούσε στην Αυστραλία. Αυτή μου είπε: «Πρέπει να έχεις ένα image, Γιώργο». Και μου έραψε πενήντα κοστούμια. Ολα τα σχεδίασε μόνη. Σπουδαία μοδίστρα. Με ήθελε στη σκηνή να λάμπω. Εγώ έβαλα μετά τα κοσμήματα και συμπλήρωσα το πακέτο. Πάντως, ό,τι δαχτυλίδι ή καρφίτσα να φορέσω, ένα πράγμα δεν ξεχνάω: τον σταυρό μου.
Εχετε ένα κοστούμι ίδιο με ένα πουκάμισο που φορούσε ο Γιάνης Βαρουφάκης στη Βουλή. Ποιος αντιγράφει ποιον;
Α, να του δώσω και το σακάκι. Καλό παιδί ο Βαρουφάκης, να ‘ρθει να τον γλεντήσω και, αν θέλει, ας μου πετάξει καμιά «χαρτούρα» στο κλαρίνο μου. Γιατί να μη μου πετάξει; Και αν δεν έχει, ας το κάνει όταν θα του βρίσκονται (γελάει).
Τα παιδιά σας με τι ασχολούνται;
Λοιπόν, η ζωή μου όλη είναι ο Θανάσης, ο οποίος παίζει υπέροχο κλαρίνο, η Στέλλα, που έγινε δασκάλα και μου έκανε και δύο εγγόνια, τον Παναγιώτη και τον Ζώη, ο Γιώργος μου, που του έχω δώσει το όνομά μου και παίζει κι αυτός συναρπαστικό κλαρίνο, και ο Δημήτρης, που τραγουδάει.
Η σημερινή κατάσταση της χώρας σάς πονάει;
Αθανάσιος Διάκος, Κολοκοτρώνης, Παπαφλέσσας δεν θα ξαναβγούν. Ο Διάκος πάλευε με 4.000 Τούρκους. Γι’ αυτό οι πολιτικοί μας πρέπει να προσέχουν την Ελλάδα. Εχει μεγάλη «προίκα» η χώρα μας. Δεν γίνεται να μην προσέχουν τα παιδάκια. Να μην έχουν γάλα να πιουν; Να μην έχουν οι μανάδες δουλειά; Μερτικό οι άνεργοι; Να αυτοκτονούν άνθρωποι; Πρέπει να ανεβάσουν τις συντάξεις, να κάνουν κουμάντο αυτοί που ψηφίσαμε, όχι οι έξω. Δεν ψηφίσαμε Γερμανούς ούτε Αμερικανούς. Να πάρουν τα ηνία στα χέρια τους. Ας με πάρουν οι πολιτικοί μας τηλέφωνο και ας μου πουν: «Γιώργο, κάνε συναυλίες τζάμπα για τη χώρα». Θα κουραστώ, αλλά θα το κάνω. Ενα πιάτο φαΐ ο Θεός θα μου έχει πάντα. Στα πανηγύρια μού λένε οι θαυμαστές μου: «Βάλε για πολιτικός, ρε Μάγκα». Τους λέω: «Ο Μάγκας στη Βουλή;» «Και πρωθυπουργός» μου απαντάνε! Εγώ την υγειά μου θέλω μόνο.
Γιατί αναστενάζετε όταν λέτε για την υγεία σας;
Εχω ζάχαρο, κληρονομικό. Και με χτύπησε στα μάτια. Τώρα όλο κοτόπουλο και χόρτα τρώω. Εκανα εγχείρηση στη Θεσσαλονίκη. Να είναι καλά οι γιατροί μου, ο Οικονομίδης, ο γιος του, ο Κώστας, και ο Στεργίου. Με έκαναν να βλέπω σαν 17χρονος.
Το νόημα της ζωής ποιο είναι;
Να είσαι καλός άνθρωπος. Πήγα στη Λαμία, σε μια εκδήλωση του ΚΚΕ. Ηταν και ο Κουτσούμπας. Μου λέει: «Γιώργο, είσαι καλό παιδί». Ε, αυτό μου φτάνει. Με αγαπάνε όλα τα κόμματα. Δεν έχω τσακωθεί με κανέναν. Πιστεύω στον Χριστό. Αυτός είναι ο πατέρας μας. Το αίμα μας. Ο Θεός μού έδωσε το ταλέντο για να κάνω χαρούμενο τον κόσμο. Θέλω να μου δοθεί η ευκαιρία να παίξω στις φυλακές. Πώς μπορεί να γίνει; Ματώνει η καρδιά μου. Πενήντα χρόνια κλεισμένοι στα σίδερα; Να γλυκάνω το λάθος τους.
Γιατί δεν σας βλέπουμε στην τηλεόραση;
Δεν με έχουν φωνάξει. Αν με καλέσουν ο Σπύρος Παπαδόπουλος, ο Λάκης Λαζόπουλος, ο Κώστας Χαρδαβέλλας, η Χριστίνα Λαμπίρη, η Φαίη Σκορδά, ο Θέμος Αναστασιάδης, ο Γρηγόρης Αρναούτογλου, να πάω με χαρά! Κι όποιος άλλος θέλει. Η Ελένη Μενεγάκη με τίμησε και ήρθε στη Λιβαδειά. Την ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Καλό κορίτσι.
