Η Κατερίνα Ρανιέρη και ο Χάρης Βορκάς σε μια παράσταση-αναδρομή στη ζωή της μεγάλης Ελληνίδας ερμηνεύτριας.
Βαριά χροιά
Στην παράσταση ακούγονται τραγούδια από κάθε καλλιτεχνική περίοδο της Σοφίας Μπέμπο, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα. «Είναι αναρίθμητα τα τραγούδια της, γι’ αυτό και εμείς επιλέξαμε να συμπεριλάβουμε στο μουσικό μας ταξίδι τα πιο γνωστά, που ερμηνεύονται μέχρι και σήμερα και ο κόσμος τα γνωρίζει, όπως για παράδειγμα η “Ταμπακιέρα”, “Το πρωί με ξυπνάς με φιλιά” κι άλλα πολλά. Με τη βοήθεια μάλιστα του μαέστρου μας Αγγελου Δαμίρη καταφέραμε να κρατήσουμε τη μουσική στην αυθεντική της μορφή. Το μοναδικό που προσθέσαμε είναι το μπουζούκι, κι αυτό γιατί ανακαλύψαμε πως γλύκαινε αρκετά η μελωδία» εξηγεί η Κατερίνα Ρανιέρη, η οποία εκτός από τα τραγούδια, φρόντισε να μάθει και τα πάντα γύρω από τη ζωή της Σοφίας Βέμπο. «Αναρωτηθήκαμε πολλές φορές αν η Βέμπο είναι ροκ. Τελικά, καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως φυσικά κι ήταν, αφού ο τρόπος ερμηνείας της, η συμπεριφορά της και το γεγονός ότι ήταν πάντα μπροστά από την εποχή της ήταν μερικά από τα στοιχεία που την έκαναν ξεχωριστή. Για όσους δεν γνωρίζουν, στην αρχή της καριέρας της η Βέμπο προσπάθησε να κάνει τη φωνή της να μοιάζει με τις γλυκανάλατες τις εποχής, που ήταν πιο ψηλές. Εκείνη διέθετε μια βαριά γυναικεία χροιά, σχεδόν ανδρική. Ετσι πήρε την απόφαση να τα αλλάξει όλα, με αποτέλεσμα να της βγει σε καλό η στροφή της αυτή. Φόρεσε παντελόνια, κράτησε και τσιγάρο και ένα νέο αστέρι άρχισε να λάμπει».
Εθνική φωνή
Η έκρηξη στην καριέρα της ήρθε με την κήρυξη του πολέμου στις 28 Οκτωβρίου του 1940. Τότε όλες οι επιθεωρήσεις προσάρμοζαν τις παραστάσεις τους στην πολεμική επικαιρότητα και τα τραγούδια επαναγράφονταν με πατριωτικούς στίχους. Η Βέμπο τραγουδά σατιρικά και πολεμικά τραγούδια και η φωνή της γίνεται η εθνική φωνή που εμψυχώνει τους Ελληνες στρατιώτες στο μέτωπο και συγκλονίζει το πανελλήνιο. Την ίδια εποχή, σε μία συμβολική πράξη, προσφέρει στο Ελληνικό Ναυτικό 2.000 χρυσές λίρες. «Σήμερα η Βέμπο για τους νέους θεωρείται η τραγουδίστρια της νίκης. Φυσικά και ήταν, αλλά μέσα από την παράστασή μας ανακαλύπτει ο θεατής πως δεν ήταν μόνο αυτό. Η Βέμπο κατέχει ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας του ελληνικού τραγουδιού. Για όσους δεν γνωρίζουν πώς γράφτηκε και αγαπήθηκε το τραγούδι “Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά”, να πω ότι η μουσική ήταν από μια τεράστια επιτυχία της, το “Ζεχρά” του 1938. Της άρεσε πάρα πολύ η μελωδία του και ζήτησε τότε από τον σύντροφο της Μίμη Τραϊφόρο να της γράψει στίχους που να σχετίζονται με την εποχή. Εκείνος την επόμενη μέρα τούς έγραψε και εκείνη με το δικό της πάθος τους ερμήνευσε» εξηγεί η Κατερίνα Ρανιέρη και προσθέτει: «Στην ερμηνεία μου φυσικά και δεν προσπαθώ να αντιγράψω αυτή τη θρυλική φωνή. Αυτό θα ήταν ντροπή. Κατάφερα όμως να δώσω νέα πνοή στα τραγούδια της και να παρουσιάσουμε κάτι καινούργιο».
Συλλεκτικές φωτογραφίες και σπάνιες συνεντεύξεις
Εκτός όμως από τις εντυπωσιακές ερμηνείες της Κατερίνας Ρανιέρη, σημαντικός είναι και ο ρόλος του σκηνοθέτη και ηθοποιού Χάρη Βορκά στην παράσταση, ο οποίος κατάφερε να «ντύσει» με τον πιο ευρηματικό τρόπο μια σκηνή στην οποία είναι μόνο η τραγουδίστρια και η ορχήστρα της. «Εμείς εδώ δεν παρουσιάζουμε ένα μιούζικαλ με τη ζωή της Βέμπο που τόσο θαυμάζω. Βρήκαμε όμως μετά από πολύ κόπο και το παρουσιάζουμε, μέσω ενός video wall που έχουμε στήσει συλλεκτικές, φωτογραφίες της Βέμπο από όλη της τη ζωή, σπάνιες συνεντεύξεις της, όπως αυτή στο Φρέντυ Γερμανό λίγους μήνες πριν πεθάνει, αλλά και τη δράση της στη Μέση Ανατολή. Η ζωή της είχε απίστευτο ενδιαφέρον, γιατί έτσι ήταν εκείνη ως προσωπικότητα. Την ανακαλύψαμε και αποφασίσαμε να την παρουσιάσουμε στο κοινό, που πραγματικά αγκάλιασε τη μουσική μας παράσταση από την πρώτη κιόλας μέρα», αναφέρει ο σκηνοθέτης και ηθοποιός. «Επίσης, σε κάποια από τα τραγούδια ήταν σημαντική και η βοήθεια της Μαρίας Ιωαννίδου, που έφτιαξε χορογραφίες ειδικά για εμάς. Θεωρώ ότι όλοι μαζί καταφέραμε να κάνουμε τη Βέμπο να ζωντανέψει στις μέρες μας και πάλι μέσα από τα τραγούδια της, αφού πλέον καλλιτέχνες σαν εκείνη δεν υπάρχουν» καταλήγει ο σκηνοθέτης Χάρης Βορκάς.