Καταρχάς θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε δυο πράγματα: Το πρώτο είναι ότι ο σύντροφός μας είχε ζωή και πριν από εμάς όπως κι εμείς είχαμε ζωή πριν από αυτόν και το δεύτερο ότι υπάρχουν διαφορετικά είδη πρώην με τις οποίες ο καθένας κρατάει επαφή για διαφορετικούς λόγους. Επομένως κάποιες τυπικές φιλικές επαφές με κάποιους ανθρώπους με τους οποίους κάποτε μοιραστήκαμε στιγμές και χωρίσαμε όμορφα, δεν είναι κακό ούτε επικίνδυνο να διατηρούμε. Αυτό που είναι ύποπτο και επίφοβο είναι όταν οι πρώην δεν έπαψαν ποτέ να είναι νυν, όχι τυπικά αλλά ουσιαστικά και δεν καίγονται οι γέφυρες επειδή είναι απωθημένα τα οποία κάποια στιγμή θα επανέλθουν δριμύτερα γνωστά και ως «πισωγυρίσματα».
Έτσι λοιπόν, αν ο συντροφός μας έχει μια πρώην με την οποία έκαναν ένα παιδί, οφείλουμε να αντιληφθούμε ότι δεν πρέπει να σταματήσει να μιλάει μαζί της, αντιθέτως πρέπει να διατηρεί καλές σχέσεις γιατί αυτό το παιδί χρειάζεται και τους δυο γονείς του, οι οποίοι μπορεί να έπαψαν να είναι πλέον ανδρόγυνο, δεν έπαψαν όμως να είναι γονείς. Επομένως αν κάποια από εμάς πιάσει τον εαυτό της να έχει πρόβλημα με την επικοινωνία αυτή, το λάθος είναι δικό της. Αν είναι κάτι που δεν το αντέχουμε, τότε καλύτερα να χωρίσουμε μαζί του για να μην υποφέρουμε και όχι να απαιτήσουμε να “χωρίσει” εκείνος από το παιδί του.
Ένας άνδρας με παιδί, μπορεί να γίνει πρώην σύντροφος αλλά δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει πρώην πατέρας. Επομένως καλό είναι να γνωρίζουμε ότι αν αποφασίσουμε να είμαστε με κάποιον που έχει παιδί, θα πρέπει να πάρουμε απόφαση πως για την υπόλοιπη ζωή του θα μιλάει με τη μητέρα του παιδιού του και αυτό είναι το σωστό. Τώρα το αν θα αναθερμανθούν και οι δικές τους σχέσεις, αυτό δεν μας το υπογράφει κανείς, αλλά ωστόσο δεν μπορούμε να του ζητήσουμε να κόψει την επικοινωνία με την πρώην του.
Εάν όμως ο σύντροφός μας έχει απλά μια πρώην σκέτη, η οποία είναι γνωστή και ως “πρώην πρόβλημα”, η οποία εμφανίζεται σχεδόν παντού, από τα συρτάρια του σπιτιού του, τα οποία ανοίγουμε και βρίσκουμε ακόμη παλιές τους φωτογραφίες ή ξεχασμένα της εσώρουχα μέχρι τα social media του και σε μηνύματα στο κινητό του, τότε ναι, πρέπει να θέσουμε κάποια όρια. Και τα όρια αυτά είναι ότι στη σχέση μας αυτή δε χρειαζόμαστε ένα φάντασμα, ειδικά αυτό της πρώην του. Όπως εμείς είμαστε ξεκάθαρες και εκείνος δεν βλέπει συνεχώς μπροστά του κάποιον δικό μας πρώην -γιατί κι εμείς έχουμε, δεν είναι ο πρώτος άνδρας στη ζωή μας- έτσι κι αυτός θα πρέπει να προχωρήσει και να αφήσει οριστικά πίσω του αυτή τη γυναίκα.
Επίσης, μεγάλη σημασία έχει ο τρόπος που θα απαντήσει ένας άνδρας όταν του ζητήσουμε κάτι τέτοιο: αν απαντήσει ότι θα συνεχίσει να επικοινωνεί μαζί της αυτό σημαίνει ότι δεν είναι στο «εμείς», αλλά ακόμη μπερδεμένος και κολλημένος στο «αυτός, αυτή και τα μυστήρια». O άνδρας που δεν θέλει να επικοινωνεί με την πρώην του θα μας δώσει μια απάντηση καθησυχαστική, ειλικρινή και τίμια που θα μας κάνει να νιώσουμε ασφάλεια και αυτοπεποίθηση. Και απλά δεν θα ξαναεπικοινωνήσει γιατί δεν τον ενδιαφέρει, έχει βρει αυτό που θέλει σε εμάς και δεν του λέει τίποτα καμια άλλη γυναίκα.
Αν δεν το κάνει, τότε όντως κάτι ύποπτο μπορεί να συμβαίνει, ενώ παράλληλα μας ξενερώνει ανεπανόρθωτα, επομένως το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να προχωρήσουμε εμείς και να αφήσουμε πίσω μας αυτούς τους δυο πρώην που ουσιαστικά δεν έγιναν ποτέ πρώην, αφού ο ένας εξακολουθεί να ανακατεύεται στη ζωή του άλλου και μετά το χωρισμό τους. Τα πράγματα είναι αρκετά απλά: όταν με κάποιον άνθρωπο μιλάμε για αποκλειστικότητα και μονογαμία, πρόκειται για μια απόφαση ανάμεσα σε δυο ενήλικες και δεν έχει κανείς άλλος θέση στη ζωή τους και από τις δυο πλευρές. Αν πάλι δεν μιλήσουμε για μονογαμία, εκείνος μπορεί να μιλάει με την πρώην του κι εμείς με τους πρώην μας, τους νυν μας αλλά και τους επόμενους- κυρίως τους επόμενους. Προχωράμε.